En nu in Jakarta geëindigd

25-8
We wachten keurig op tijd om opgehaald te worden door een busje, deze zal ons brengen naar Bangsal, vertrekhaven naar de Gili eilanden. Puntje, Er komt niets, niemand.
We gaan op advies van 1 van de jongens die hier werkt maar aan de weg staan, daar staan nog twee meiden te wachten. Na enige tijd komt er een busje, dit blijkt een andere maatschappij te zijn. De meiden worden meegenomen, wij niet.

Dezelfde jongen van net is erg behulpzaam en belt naar het bedrijf, dit duurt eventjes omdat er niet wordt opgenomen.

Kan er alsjeblieft 1 reis, 1 reis gaan zoals hij moet gaan? :’)

Als er eindelijk wordt opgenomen vertelt de man aan de telefoon dat wij niet op de lijst stonden en dat het busje al weg is. Advies is om boos naar het tourbureau te gaan…

Zo gezegd zo gedaan, binnen een paar minuten brengt de eigenaar ons met zijn eigen auto naar de haven. ;)
De boot gaat pas om kwart over tien en ondertussen worden we gedropt bij een plek om te wachten, alias restaurant en tourbureau. Er wordt ons al een taxi naar Sengiggi voor morgen aangeboden, ‘150.000, geen commissie!’

We houden deze boot af en we moeten na het wachten het laatste stuk naar de haven lopen. Gelukkig hebben we onze tassen bij de homestay achtergelaten en reizen we deze keer licht. We krijgen een roze ticket en met een speaker wordt er in twee talen omgeroepen waar we aan boord kunnen. Het is hier tien keer beter geregeld dan op Bali, haha. Ondertussen worden er dozen, heel veel dozen bier in kleine schepen geladen totdat de boot bomvol is. Allemaal om de feestende massa op de Gili eilanden te voorzien. We gaan in het bootje en varen in iets meer dan een half uur naar Gili Trawangan, het grootste eiland. Bij aankomst is het een drukte van belang. De boot meert aan op het strand en we klimmen de boot uit, door het zeewater naar land. De stranden zijn wit, het water heeft alle tinten blauw en de zon schijnt.

We hebben gelukkig al een slaapplek en kunnen alle behulpzame jongens afhouden. Op dit eiland is geen gemotoriseerd verkeer, er rijden paard en wagens. Veel toeristen laten zich op deze manier verplaatsen met enorme koffers. We vinden Kupi Kupi cottages vrij makkelijk met behulp van de uitleg die we per mail ontvangen hebben en we krijgen een klein, knus hutje. Het hutje is van riet en de kamer bijna zo groot als het bed. Gelukkig is het een goed bed, meer hebben we niet nodig. De badkamer is gedeeld.
Na een erg vriendelijk welkom door een jongen met een blij, rond gezicht krijgen we ijskoude limonade en een fruitsalade. Even bijkomen! Hierna gaan we op zoek naar een lunchplek, het is op dit tijdstip zo heet en in de zon niet uit te houden. Daarbij ben ik naar van de verbrandheid, gooi mij maar in een hoek…

De stroom blijkt te zijn uitgevallen op het eiland. de restaurantjes die meer in het midden van het eiland liggen kunnen nu geen juice klaarmaken. de restaurants aan het strand hebben aggregaten, het is een kabaal.

Als we wat gegeten hebben zoeken we een stukje strand waar we in de schaduw kunnen liggen. Het kost wat lopen maar dan houden we restaurants e.d op. Het strand bestaat met name uit stukjes koraal, mijn rug is niet blij. Toch positioneer ik me goed en ik val als een blok in slaap. Ik heb mijn shirt over mijn bikini aangedaan om niet verder te verbranden. Ook heb ik mijn bikini losgemaakt omdat het teveel pijn doet, als ik wakker wordt zitten de cups in mijn keel. Het is vast een raar gezicht voor voorbijgangers, het boeit me niet zo slaperig ben ik.

Wat opvalt is dat hier een heel ander slag mens komt. We zien voornamelijk de luxere toerist, veel wat ordinaire types met gouden strings, tattoos, piercings en grote flessen bier. Naast ons ligt een stel te droogneuken.

De plek waar wij liggen is niet een goede zwemplek, het is erg ondiep en stenig. Verderop zijn mensen aan het surfen, dat ziet er wel gaaf uit!
Als de zon bijna ondergaat gaan we ergens wat drinken. We vinden een bar aan het strand en kunnen via een trap op een privezitje komen. Hier hebben we mooi uitzicht over de zee en omliggende resorts, vanuit grote kussens. We proosten met een cocktail, nu de zon onder gaat wordt het lekker buiten.
We willen natuurlijk de rest van het eiland ook zien, waar zijn de zandstranden, de chille plekjes, snorkelplekken? Er ligt een hoofdweg op het eiland, deze loopt langs het strand in een rondje. Gek idee, zo’n omloopbaar eilandje. Daarbij zijn er wat zijvertakkingen naar het binnenland. We zien de mooiste restaurants, hotels en zwembaden. Soms

is er helemaal niks en lopen we in het donker, tot er een soort nieuwe wereld aankomt vol met lichtjes en gezelligheid. Het lijkt wel een pretpark met verschillende werelden. Na 1,5 uur lopen komen we weer aan bij de ‘haven’.

We eten vanavond heel lekker met pasta, brood, kaas en cappuccino. Na het eten schuiven we iets op naar de zitzakken in het zand, nog maar een cocktail doen dan?
Ja, het is hier een gezellige plek. Er zijn veel restaurants, er is leuke maar ook veel te harde muziek. Toch draait het hier veel om (veel) drank en vind ik 1 avond genoeg
We gaan om half elf terug naar onze slaapplek. Lekker het zand van me af douchen, haren wassen en heerlijk slapen. We hebben zelfs een klamboe, kunnen de muggen me voor de verandering niet lek steken ; )

26-8
We gaan vroeg op, we willen de hitte voor zijn. Om half acht zitten we klaar voor ontbijt, het duurt wel eventjes voordat we het krijgen. Rond negenen kunnen we uitchecken en gaan we richting de noordkust, hier schijnen de snorkelplekken te zijn. Het is zoeken en we vinden weinig fijne ligplekken aan het strand. Veel stukken zijn van resorts, restaurants, liggen niet direct aan het water maar op een verhoging of er liggen veel harde stukken koraal en stenen. Hmm… wat was er nou mis met Nipah Beach? Daar heb je zandstrand, rustig water, rust, schaduw…
Misschien zijn de Gili eilanden toch wat overrated.

Uiteindelijk vinden we een stukje waar veel mensen snorkelen, we gaan ook maar eens een kijkje nemen! Het water is best ondiep, je hebt goed zicht en er zwemmen heel veel vissen. Toch weer andere soorten dan bij Lombok. Ook is er koraal, al lijkt veel te zijn afgebroken omdat denk ik, mensen erop staan door het ondiepe water. Het is weer een ander gezicht dan bij Nipah beach, toch leuk om gezien te hebben. We twijfelen of we niet eerder weg willen gaan, het plan was om de laatste boot om vier uur te nemen. Maar nu we hier zijn is het misschien fijner om zometeen al te gaan en de middag bij Nipah beach door te brengen!
Wat we uiteindelijk doen is hier lunchen, hier is namelijk veel keus. In een leuk rieten hutje zitten we aan het water. De jongen die hier werkt vertelt dat hij om zeven uur begint en werkt tot de laatste klant weg is. Ik schat in dat hij korte nachten maakt. Allemaal om de toeristen van een perfect feesteiland te voorzien met 24/7 voorzieningen. Ja, zelfs de supermarkt is non stop open.

En als er toch iets mis gaat? Dan koop je bij de apotheek de morning after pil, haha.

Het is gek dat het zo’n klein eiland is, er zijn zoveel mensen!
Na de lunch nemen we de boot om 12 uur en om kwart voor 1 komen we weer aan op Lombok. Halverwege de vaart besef ik dat ik mijn natte hemd in een boom heb laten hangen -.- Ahh, soms ben ik zo slordig.

Ik heb het telefoonnummer van de Blue Bird Group al opgeslagen omdat we al kunnen voorspellen hoe de taximaffia bij de haven te werk gaat. Als we aan land zijn komt er net een metertaxi aan om gasten te droppen. De mannetjes vragen al onze aandacht met ‘goede’ aanbiedingen naar alle delen van Lombok. Als we de taxichauffeur vragen ons mee te nemen wordt deze door een ‘maffia’ man corrigerend op zijn schouders getikt. ‘Nee nee, hier alleen drop off, geen pick up.’
We lopen maar naar de hoofdweg, ergens langs deze weg zal dezelfde taxichauffeur ons passeren en dan kunnen we alsnog instappen. Laat ze daar maar in hun sop gaar koken.
Zo gezegd, zo gedaan. Als hij langskomt toetert hij en stappen we lekker in.

Hij rijdt ons naar het strand, als hij weg is zien we dat hij ons een strand te vroeg heeft afgezet. Balen, want het is echt nog een stuk via de enige weg naar de volgende baai. En het is heet.
We lopen maar en onderweg stopt er een man in een auto, we mogen met hem mee. Deze vriendelijke man dropt ons op het juiste strand, voor niets.

We brengen de middag door op ons vaste plekje, onder de boom. Het is zo heerlijk hier! De tramalant om de Gili eilanden gaat er bij mij niet in, hier is het toch echt mooier, authentieker en stiller. We zijn weer een van de weinigen vandaag. We doen voor de laatste keer onze snorkel om, we willen die onderwaterwereld nog even tot ons nemen! Over twee dagen zitten we in het vliegtuig naar huis…
Er spoelt allerlei plastic aan op het strand, ook drijft er af en toe wat in zee tijdens het snorkelen. Ik verzamel al het plastic en gooi het in een prullenbak. Met de wetenschap dat het een paar meter verderop verbrand zal worden. Ik weet niet wat erger is, drijvend plastic in de zee: voedsel voor vissen en uiteindelijk voor de mens. Of de plasticmoleculen in onze zuurstof. Tsja, ik weet het ook niet.
Rond half vijf lopen we naar de weg. Er rijdt vast wel een taxi langs die ons mee kan nemen. Na even gestaan te hebben stopt er een busje. Hij moet langs Sengiggi, 12 km verderop, en natuurlijk mogen we meerijden! Als ik vraag wat het kost (we willen niet gezeur achteraf met hoge bedragen oid) denkt hij even na en zegt, 1000 rp. Dit blijkt een symbolisch bedrag van ongeveer 7 cent.

Er zijn hier dus nog mensen die je gewoon mee nemen omdat ze toch die kant uit gaan. Dit is toch wel positief en heel erg lief. Als we terugkomen bij de homestay blijkt hij vol te zijn, wel is er iets verder bij een andere homestay een zelfde soort kamer. We worden daar heen gebracht en de jongen biedt aan onze backpacks op te halen en te brengen. Volgens mij als een excuus omdat niet goed doorgekomen is dat we een kamer hadden gereserveerd bij hen. De jongens die hier werken kunnen niet zo goed engels. Wanneer ze vragen wat je voor ontbijt wilt kunnen ze die zin goed uitspreken, zodra je iets wilt wat afwijkt snappen ze het niet meer. Zo wilden wij bijvoorbeeld twee thee en twee koppen heet water zodat we onze eigen koffie op konden maken.
Dat sjouwen met de tassen kunnen we hem niet aandoen dus we lopen zelf heen en weer. Als we snel gedouched hebben willen we voor de avonddrukte nog een voetmassage aan de overkant van de weg. Een gehele lichaamsmassage gaat hem met de verbrande ruggetjes niet worden dus een voetmassage is beter. We zijn na de massage allebei heel moe en verlangen naar bed. Eerst eten we nog voor de laatste keer aan het strand, met de mooie lampjes om ons heen.

We brengen de snorkels terug, zoeken we bushalte voor morgen naar het vliegveld en pakken onze tassen reisproof in. Hierna probeer ik te slapen maar onze kamer is zo heet, de zon heeft er de hele dag op staan branden denk ik. Als ik in slaap val word ik een paar keer hysterisch wakker, er komen zwarte vissen uit het dekbed, er komt water in onze boot (bed) en Bjorn heeft het dus zwaar. Dat snorkelen heeft toch wel veel indruk gemaakt, net als dat kleine, over bemande bootje waar we mee vervoerd zijn ;)

27-8
Ja, vandaag gaan we Lombok verlaten. Het is jammer maar waar.
We krijgen een ontbijt en ik loop naar de bushalte om te kijken hoe laat de bussen gaan. We besluiten de bus van negen uur te nemen i.p.v. die van tien. Er is ons verteld dat de bus naar het vliegveld heeeeel vaak stopt en er 2,5 a 3 uur over doet. Dus beter maar op tijd weg gaan. We vliegen om kwart over 2.
De bus vertrekt stipt op tijd en is comfortabel. Nog eventjes kunnen we naar buiten kijken en bij de busterminal in Mataram moeten we van bus wisselen. Vervolgens komen we anderhalf uur later aan bij de luchthaven. Veel te vroeg.

We eten maar wat en wachten tot het tijd is. Wanneer we in het vliegtuig zitten en wegrijden begint het keihard te regenen. Na alle dagen prachtig weer is het wel gek. Lombok huilt om ons vertrek, wij huilen van binnen mee :’)
De reis verloopt voorspoedig en bij aankomst komen de tassen snel, dit keer de tas van Bjorn als eerst. Hij blij.

Als we naar buiten lopen zien we gelijk de bushalte. We nemen de bus naar Jakarta en vanaf daar kunnen we een taxi nemen naar ons hostel. Als we uit de bus stappen staan er allemaal kleine, ik schat 7 jaar oude, kinderen met paraplu’s om ons te beschermen tegen de regen. De paraplu’s staan meer in de weg omdat de kinderen veel te klein zijn. Ze hopen natuurlijk op wat geld. Het is echt een verdrietig gezicht. : (
De taxi brengt ons snel naar het Six Degrees hostel, een heel groot hostel. Het is een fijne plek, allemaal banken, hoekjes, gezellige sfeer en brandschoon. Onze kamer heeft geen ramen, dat is jammer. Boven is er een dakterras met bar. Inmiddels is het al zes uur en hebben we honger!! We zoeken via internet een leuk restaurant, zo op het eerste gezicht zit er niet veel in de buurt. Nee, Jakarta is niet wat je gezellig noemt. We zijn blij dat we naar huis gaan:)

Met de taxi willen we er heen, de taxi chauffeur spreekt geen Engels en ken het restaurant niet. Met behulp van offline google maps kan ik hem uiteindelijk vertellen hoe hij moet rijden. Het is niet te geloven, net aangekomen in Jakarta, haha.
Het blijkt in een enorm winkelcentrum te zijn. Er komen allemaal ontzettend rijke Indo’s die tegen betaling hun auto afgeven en laten parkeren. We worden onderdanig begroet bij binnenkomst.
In deze stad lijkt er geen middenweg te bestaan. Het zijn of warungs aan de drukke weg, of veel te luxe restaurants. Heel gek, terwijl we in het backpackers gedeelte van de stad zitten.
We zoeken, zoeken, vragen, vragen, vragen, balen, balen en uiteindelijk vinden we ruim een uur later in een ander gebouw op een verdieping het door ons gezochte restaurant.
Het blijkt fucking duur en luxe te zijn. We gaan weer.

We vinden in een ander gedeelte iets betaalbaarders, westerse bedragen. Heel hip en uitgedost Jakarta zit hier. Jonge meisjes met rijke ouders zitten hier mooi te zijn. :)
We eten snel en gaan hierna weer terug. Lekker douchen en slapen. Ik ben moe en verlang nu wel naar huis.

28-8
Ik word al vroeg wakker, om drie uur ben ik klaarwakker. Toch een soort zenuwen voor vandaag denk ik. Ik slaap hierna nog tot zeven uur, in Lombok is het al acht uur. Ik merk het toch dat uurtje.
Als we beneden komen is het stil. Waar het gisteravond een drukte van jewelste was met bier en backpackers is het nu om kwart voor 8 stil. Heerlijk, haha.
Er staat koffie en thee, het verdere ontbijt is matig. We krijgen en paar stukjes meloen en papaya, het goedkoopste fruit hier. Beetje jammer aangezien er in de verdere omgeving niet zoveel is aan ontbijt.

Ja, je kan twee fried eggs bestellen maar dan zonder toast. In de buurt vind ik een Arabisch restaurant, daar gaan we straks lunchen met pitabrood, humus en meer. Yammie. Jakarta in willen we niet, het is zo druk met verkeer. Veel vervallen gebouwen, niet iets om lekker langs te flaneren.

Ik leg de laatste hand aan mijn reisverslag… straks gaan we naar huis. We vertrekken rond kwart voor twee vanmiddag vanaf het hostel. Morgen om zes uur ’s ochtends landen we in Amsterdam.

Dit was dus Indonesië, deel 1. Ik wil zeker meer zien… Het is zo groot! En wat een afstanden, elk eiland is weer anders

We zijn vervoerd met vliegtuigen, de trein, scooters, tubend de rivier af, de fiets, becaks, taxi’s, de bus, snelle en langzame boten.
De onder en bovenwater wereld hebben we mogen zien.

We hebben gelopen in een canyon, grotten, in een eenzame vallei, langs een kratermeer, door rijstvelden, in de jungle, geflaneerd langs de skyline van Singapore, aan de voet van eeuwenoude tempels gestaan, het gebulder van de Bromo aangehoord, de rust van Ubud ervaren, ons alleen op een paradijselijk strand gewaand en rondom een klein eiland gewandeld.

Gezwommen in kratermeren, junglebeekjes, rivieren, zwembaden, de Indische oceaan, de straat van Lombok en de Balizee.

Allerlei soorten apen met als hoogtepunt de orang oetan, vissen, een reuzenslak, tjitjaks, reuzenschildpadden, een toekan, reuzenmieren en de civetkat hebben we in levende lijve gezien.

We zijn een hemd en een pet armer, een backpack rijker. De witte
stippels op mijn bikini zijn grijs geworden. Mijn backpack een paar kilo zwaarder.

En nu in Jakarta geëindigd.