Arriving at Bangkok

Sawadee ka!
Om vijf over half negen liepen Björn en ik richting de bushalte, bepakt en bezakt. Op naar CS om de trein naar Schiphol te halen. Daar aangekomen stond iedereen (Marloes en haar ouders, mamma en Dick er al) Allebei opgelaten en in euforische stemming afwachtend op de komst van Danique. Toen iedereen er was zijn we richting de incheckbalie gelopen, het bleek dat onze Aeroflot balie over 3 kwartier open zou gaan… Wachten dus met onze backpacks. Onze bagage bleek tot de zogenaamde ‘odd bagage’ te behoren en moest apart worden afgeleverd bij de ‘odd bagage balie’ Toen we verlost waren van onze tassen begon het afscheid. Enigszins emotioneel labiel voelde ik me wel… spanning, onzekerheid maar vooral heel dankbaar dat ik deze reis met Marloes mag en kan gaan maken.

Op zoek naar de douane bleek een tochtje, ongemakkelijk toen we wederom terug moesten langs de zwaaiende familie. Pijnlijk om weer afscheid te moeten nemen.. Eenmaal achter de douane besefte ik dat ik nog helemaal niet ontbeten had. Door de consternatie, haha, merkte ik toen pas de lege maag en de hoofdpijn. Tijd voor koffie en broodjes dus !! Al snel werden we verwacht bij de gate om in te checken. Daar spraken we een man die in Moskou woonden en een Russische vrouw had. Hij vloog deze week 2 keer heen en weer met de Bussines Class, zijn dochter van vier achterlatend bij de nanny in Rotterdam..Wat een rijke man moet dat zijn geweest, hihi.

De vlucht naar Moskou verliep spoedig. Het was maar vier uur vliegen! Daar aangekomen hadden we weinig overstaptijd, ondertussen een aantal mensen gesproken die ook gingen backpacken in Thailand. Alle bestemmingen en plannen klonken even mooi, tijd te kort zo te horen… Toen we in het vliegtuig mochten bleek al gauw een asociale, luidruchtige rus met zijn vriend naast ons te komen zitten. Flessen drank werden tevoorschijn gehaald en ook aangeboden aan ons. Deze aso (volgens mij ging hij voor de seks naar Thailand, geen soek soek maar suck suck) schopte stennis omdat hij niet mocht roken, bleef drinken en bleef op een vervelende manier aandacht vragen.. Na een aantal pogingen en boze blikken hield hij zijn kop en sliep hij zijn roes uit.

Aangezien het onmogelijk leek om te slapen was het een vermoeiende vlucht. Ik moet zeggen dat we ruimschoots bediend werden met maaltijden (drie warme maaltijden gedurende de hele reis en drinken) Aeroflot is zeker voor herhaling vatbaar!

Met een half uur vertraging kwamen we aan op Bangkok Suvarnabhumi. Verwelkomd door een tropische, zoete warme geur (omschreven door Marloes als zoete noodles) kwamen wij het land binnen waar we deze maand zouden verblijven. Er moesten een aantal dingen geregeld worden: geld pinnen, tassen halen en door de douane. De rij bij de douane was LANGGGGG. Aanpassend aan de relaxedheid van de thai namen brachten we het geduld op om te wachten zonder geïrriteerd te worden. Toen we alle, gelukkig goed aangekomen backpacks gevonden hadden gingen we op zoek naar de zogenaamde Skytrain. Via research hadden we al gezien dat het goed te bereizen was via deze manier om bij het hotel te komen.

Stipt op tijd vertrok deze metroachtige Skytrain richting Bangkok (25 km verderop) Met een overstap richting station Nana, kwamen we aan bij ons hotel dat een aantal minuten lopen was. Wat was het warm!! Ik was echt kapot, geïrriteerd en wilde zwemmen en slapen. En eten, uiteraard. Gelukkig was het hotel echt super en na even gerust te hebben, water gekocht te hebben en chips doken we in het zwembad on the rooftop. Heerlijk, al gauw doezelde ik in slaap om even bij te komen. Een uur of drie na een heerlijk bad besloten we wat verkoeling te zoeken in het nabijgelegen Lumpinipark.

Wederom met de Skytrain richting Siam Square om vanuit daar te lopen (Dank aan de reisgids) Onderweg de eerste mango van de straat gegeten. Het park stond beschreven als : Een verfrissend park waarin je haast vergeet dat je in het drukke Bangkok bent. Niets bleek minder waar, een verschrikkelijk mooi park met water, bankjes, speeltuintjes, waterfietsen en chille plekjes troffen wij aan. Ons verbazend over de grote hoeveelheden thai die aan het hardlopen waren in dit park om 4 uur s middags in de hitte. Na een leguaan gezien te hebben liepen we een rondje om het meer en erg leuk was dat er een enorme groep mensen in het park met keiharde thai dance aan het aerobicen waren. Overal stonden mensen mee te doen met een lader op een klein podium. Erg leuk en verassend. Vlakbij het park zou een avondbazar zijn, na wat rondgevraagd te hebben bleek deze helaas niet meer te bestaan.. Toen besloten we Bangkok te verkennen by foot, lopend in de kleine vieze straatjes, gaten in de grond, armoede en dode vissen op kramen kwamen we bij van de lichte cultuurshock die we moeten verwerken. Ik kocht voor 25 cent een soort balletjes op een satéstokje waarbij ik me afvroeg of ik na het eten de morgen zou halen.

Bij dit schrijven voel ik me goed, dus het valt allemaal mee. Vermoeid en voldaan liepen we terug naar de metro dit keer opvallend was dat men zich in rijen opstelde aan de zijkanten van de uitgang/ingang van de metro. Wie het eerst komt die het eerst maalt… keurig met bewakers met geweren en fluitjes hield iedereen zich aan deze norm. Wat een discipline hier! Thuisgekomen zijn we om half negen gaan slapen na iemand van de receptie te hebben moeten bellen omdat we het licht niet uit kregen. Echt doodop vielen we in slaap.

Dag 3
Rond een uur over vier werd ik even wakker. Ik kon het niet laten om even vanuit het raam naar de donkere stad te kijken. Ik zag allerlei taxi’s die door de straten reden, wat een gek besef ineens…

Om negen uur werd ik weer wakker, Marloes lag nog te slapen. Nu had ik geen hoofdpijn meer van de vermoeidheid, nu was de honger toegeslagen. Sinds twaalf uur de middag ervoor had ik bijna niet meer gegeten. Ik besloot nog even te genieten van ons zwembad. Lekker even gezond, gezwommen en mij ingelezen op de dag vandaag, PLAN: Hostel zoeken in de buurt van Khao San Road , de toeristenplek van Bangkok. Daarna richting Chinatown om daar de wijk te verkennen met zijn marktjes, winkels, eten en het leven daar. Vervolgens weer naar Khao San Road om daar de buurt te verkennen en misschien uit te gaan. Dan slapen en de ochtend erna richting het treinstation gaan in Chinatown om te kijken of we die nacht een nachttrein richting Chang Mai kunnen boeken. Vervolgens onze bagage stallen op het station om naar Grand Palace te gaan en eventueel het National Museum te bezoeken, een boottocht over de rivier en dan ‘s avonds de nachttrein.

Back to the moment. Na lekker gezwommen te hebben, mij ingelezen in de buurten die we wilden bezoeken en mijn tas ingepakt te hebben werd Marloes wakker. Om 12 uur moesten we uitchecken. Eerst aan de overkant bij het German beer house lekker ontbeten met gebakken ei, koffie en brood. Een goede basis voor een dag Bangkok. Via Siam Square een taxi genomen naar Khao San Road. Vlakbij deze drukke, luidruchtige straat, 1 min lopen hebben we het PC hostel gevonden. Voor 2,50 pp konden we slapen. Na eerst de kamer gezien te hebben uiteraard. Het bleek een hok te zijn met 2 houten bedden met harde matrassen, ventilator en een raam. De douche en de wc waren beneden en was een gat in de grond en een douchekop. Heel verschil met het eerste hotel dus, maar wij willen backpacken!

Na geacclimatiseerd te zijn liepen we naar de Tourist Information en vroegen hoe we het beste in Chinatown konden komen. Een tuktuk werd aangeraden, 70 baht. De eerste tuktuk die we aanhielden begon een stuk hoger, na wat afdingen kwamen we uit op 80 baht. (2 euro) Nou, onze eerste ervaring met de tuktuk… In deze overvolle, altijd file en stank stad begaven wij ons in een tuktuk. Gelukkig kwamen we heel aan, wat een leuke ervaring! Chinatown was wederom vol en allerlei geuren kropen onze neus binnen.. rotte vis, vlees, kroepoek en vlees/ fruit. Veel aanbiedingen en mensen… Alleen hier rondlopen is al een hele ervaring. Een klein aantal uurtjes hier rondgelopen, fruitsapjes gedronken, bijna een kikker in een zakje gekocht, haha nee hoor. Marloes heeft hier haar slag geslagen als het gaat om souvenirs. Helaas waren de chinezen minder van het afdingen en bleef het vaak bij de eerst genoemde prijs.

Vervolgens een tuktuk naar Khao San Road genomen en daar door deze bekende straat gelopen waar veel muziek, bars, kraampjes, winkels waren. Hier heb ik mijn eerste thaise maaltijd, Phad thai, denk ik, gegeten. HEERLIJK. Maar wat kreeg ik veel! Het was genoeg voor 2.. Marloes hield het nog even veilig, en besloot bij een restaurant wat te halen. Daarna liepen we naar ons hostel waar de eigenaar met zijn moeizame engels mij wilde duidelijk maken dat hij van me hield. I lab joe.. of ik mijn nummer wilde geven, Nee ik heb al een vriend zei ik.
In ons hol snel op de Wifi om met Nederland te praten, uiteindelijk verwoede pogingen gedaan tot slapen. Te koud, te warm, te hard bed, niet meer moe, beetje moe, huilende katten buiten… De nacht was kort en ik denk dat we rond twee uur sliepen.. Om zeven uur zou de wekker weer gaan…

Dag 4
Om zeven uur ging de wekker. Vreselijke nacht, warmte, jetlag en een irritante ventilator. We hebben kort geslapen, maar we moeten toch echt op. Er staat namelijk een druk programma op ons te wachten. Bij het inpakken vertelt Marloes dat ze vannacht kattengejank hoorde ‘ nu is mijn nachtrust helemaal afgepakt’ Echter kende de locals die om ons heen wonen de wijze waarop je deze stoorzender snel de kop indrukt. Een KSSSSSJTT, gevolgd door een gegooid blikken product zorgde voor snelle en effectieve rust. Hilarisch. Op weg naar de ‘douche’, teenslippers aan, verstand op nul en douchen maar. De douche is echt vreselijk, de wc zit onder de douche, het is vies, vieze beesten om je heen etc. Schoon, maar blij dat het gedaan was kwamen we aangekleed terug. Met backpack en al op zoek naar een taxi die ons naar het treinstation Hua Lumpung kan brengen, in Chinatown. Onderweg de ‘fout’ makend te vertellen waar we heen wilden en wat onze plannen waren (bij het treinstation een treinticket scoren voor de nachttrein naar Chiang Mai) Bij het station werden we afgezet, eigenlijk aan de overkant van het station. Deze ‘behulpzame, meedenkende’ man was zo vriendelijk geweest om aan ons en aan zijn vriend te denken die in zijn winkel ook treinkaartjes verkocht…Wij bedankten vriendelijk gezien het feit dat we treintickets wilde kopen bij het station zelf. In ieder geval niet bij een tussenhandelaar. De verkoper probeerde ons over te halen door ons in te lichten over ‘een treinongeluk’, train got off the track. Wij lachtten deze man vriendelijk toe, naja eigenlijk meer uit. Yes, off course.. Wij hebben ons goed ingelezen en trappen nergens in, haha!! Het schijnt dus een veel voorkomende truc te zijn om toeristen voor te liegen over een gesloten attractie.

Bij de informatiebalie van het station aangekomen werd ons wederom verteld dat de trein niet reed omdat er vannacht een ongeluk is gebeurd. We hadden deze arme man toch kunnen geloven en eens niet in het slechte van de mens uit moeten gaan… Voor onze reis hield dit in dat we vier dagen moeten wachten voordat de trein weer plaats had voor ons, hij was namelijk helemaal volgeboekt.Na nog eens vier dagen Bangkok (hell no) zouden we derde klas kunnen reizen, lees, dertien uur lang in een hoek van 90 graden zitten tussen allerlei thais gespuis. Dit was zoals je leest geen optie. Ayutthaya eerst bezoeken en zien was ook geen optie, zelfde wachttijd. De mevrouw vertelde ons dat er wel bussen reden, we werden naar een waarschijnlijk weer bevriende touristinfo gebracht waar we voor 1150 baht kaartjes konden kopen voor een bus die vanavond naar Chiang Mai zou vertrekken. Het was een grote bus met airco, stoelen met een ligmogelijkheid en een reistijd van slechts tien uur. Besloten deze kans aan te grijpen en het chaotische Bangkok dezelfde avond te verlaten. Onze bagage konden we achterlaten bij deze winkel, een gok maar het leek ons betrouwbaar.

Nu dit geregeld was konden we naar het Grand Palace, het grote paleis van Koning Rama 9e. Een tuktuk bracht ons in sneltreinvaart naar dit paleis, wat een dodemansrit. Daar aangekomen troffen we een hagelwitte muur rondom het paleis aan. Een stukje omlopen voor de enige ingang en daar bleek dat ik niet proper gekleed was in mijn broek tot mijn knieën. Ik kon een omslagdoek huren om binnen te komen. Wat we aantroffen was een gigantische massa mensen die allemaal waren gekomen om dit prachtige werk te aanschouwen. Allerlei gebouwen, tempels, bewerkt met goud en spiegeltjes, Boeddha’s en heel wat bewakers. Het leek net een filmset, zo schoon en perfect. ‘Alsof het gisteren gebouwd is’, geciteerd uit onze reisgids. Om het complex heen was een muurschildering gemaakt die de strijd tussen het goed en het kwaad weergaf, met uiteraard als laatste de overwinnende Rama. Wat was het warm, bloedheet. We besloten afkoeling in een van de tempels te zoeken. Voordat we naar binnen gingen kon je jezelf spiritueel reinigen. Een witte bloem doopte je in het water en sloeg je uit boven je hoofd. We besloten deel te nemen aan deze boeddhistische traditie. Binnen moest iedereen zitten, voor de monniken was er een speciale plek vooraan. Uitkijkend op deze pracht en praal, genietend van de heersende rust kon je goed tot jezelf komen. Echter klonk steeds de zeikerige stem van de bewaker als een afspeelplaat, sit down please, sit down… Al snel werd Marloes door deze bewaker teruggefloten omdat ze met haar voeten richting Boeddha zat, cultuurbarbaar! Hoe kan ze! Na dit moment van rust en plaats besef waagden we ons weer de hete massa in. Nog hier en daar rondgekeken en mooie foto’s gemaakt. Als je zou willen kan je hier een halve dag doorbrengen. Door de warmte weggejaagd dit bezoek beëindigd en bij de Subway een broodje gehaald. Een noodle maaltijd bleek nog niet passend in ons Thaise leven.

Tijdens deze lunch besloten we dat we tijdens deze –voorlopige- laatste dag in Bangkok een boottocht met de lokale boot wilden maken, afhankelijk van de eindbestemming een taxi terug nemen naar het treinstation, wat eten en wachten op de bus die ons naar Chiang Mai zal brengen. De route naar de steiger van de boten leek op de kaart makkelijk te vinden. Tijdens de route kwamen we langs een markt, wat later de amulettenmarkt bleek te zijn. Thai dragen amuletten voor het ontvangen van geluk. Hier heeft Marloes een amulet voor haar vader gekocht. Na een lang stuk gelopen te hebben bleek dat we een lang stuk verkeerd hadden gelopen, balen. Meerdere mensen hebben ons de weg gewezen. Het was zo frustrerend, de ene wees naar links, de ander naar rechts, de volgende bracht ons met zijn tuktuk naar de verkeerde steiger…..AAARGH. Nooit meer een tuktuk uit een achterbuurt waarin we inmiddels beland waren. Hij bracht ons trouwens naar een ‘vriend’ die ons dure boottochten wilde verkopen! Nee,wij wilden de real- experience ervaren! Gelukkig bleek het vanaf de verkeerde afzetplaats maar tien minuten lopen te zijn naar de juiste steiger. Daar troffen we een gammele steiger aan. Grote menigtes stapten op en uit de boten die werden aangeduid met oranje, blauwe of witte vlaggen. Allemaal in een fractie van een seconde, the real experience! Ondertussen spraken wij een Aziatisch stel die ons wist te vertellen dat de boot die zij zouden nemen naar Chinatown zou gaan. Wij besloten deze maar te nemen, lekker veilig. De boottocht zelf was a- relaxed. We stonden opgepropt tussen locals en toeristen. Een schreeuwende thaise dame hield scherp in de gaten wie –in de menigte- opgestapt was en haar 15 baht verschuldigd was. Ze wist je te vinden!! Binnen tien minuten kwamen we aan bij de steiger waar we eruit moesten, wat een ervaring! De boten zijn in deze stad de snelste manier om binnen de stad te reizen, nu geloof ik het zeker! Ditmaal snel uitgestapt en in de buurten van Chinatown rondgedwaald, soorten fruit geproefd, hapjes gegeten en nagedacht over de levensfilosofie.

Wat hebben wij een hoeveelheid kansen in Nederland, men wordt hier geboren, werkt binnen het bedrijf van vader en gaat tijdens de adolescentie een taxibedrijf beginnen omdat dit de voornaamste bron van inkomen is. Hoe zouden zij ons zien? Met deze afsluitende gedachtes vertrekken we naar het treinstation, op naar het noorden!

Aangekomen schrikken we nogal, onze tassen staan niet meer op de plek waar ze stonden. Nu liggen er allemaal andere tassen van andere reizigers die waarschijnlijk ook met de bus meegaan. Gelukkig zien we vrij snel dat ze voor het raam, buiten de winkel zijn neergezet, lekker dan. We hangen wat op het station, drinken koffie en worden om zeven uur met een klein busje naar een centraal punt gereden. Een uur later komt daar de grote dubbeldekker aan die ons zal rijden. Na enig overleg en gewissel, met dank aan Marloes, kunnen wij voorin zitten i.v.m. mijn reisziekte. We hebben het getroffen! Veel ruimte en mooi uitzicht over de verlichte stad. Enkel de barsten in de ruit voor en naast me doen me afvragen wat hier gebeurd is… Hopend op een veilige reis rijden we de nacht in, slapen lukt half. Gelukkig is het redelijk vertoeven in de bus.

Rond half zes rijden we Chiang Mai binnen. Bij het uitstappen is direct het temperatuurverschil te voelen, heerlijk frissere lucht. Ik voel nu al dat Chiang Mai een fijne verblijfplaats wordt, ben benieuwd. Een tuktuk man spreekt ons aan en wil ons naar een guesthouse brengen waar we 200 baht betalen voor een kamer met ven en badkamer. Lijkt ons een goede deal, aangezien we buiten de stad afgezet zijn. Chiang Mai Inn blijkt een prima verblijfplaats, stukken beter dan ons eerste guesthouse, haha.
Slaap lekker!