Trekking in the Colca Canyon, oelalala
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
14 September 2014 | Peru, Arequipa
14/09/2014
Om half drie ging onze wekker, we hadden praktisch met al onze kleren aan geslapen dus we stonden binnen een paar minute beneden met al onze tassen. Onze backpacks konden we zolang in de opslag kwijt zodat we bij terugkomst weer gelijk konden in checken. Op wonderbaarlijke wijze was de eigenaar van het hostel vannacht ook al in touw. Hij leeft 24/7 in het hostel lijkt wel… Rond half vier werden we opgehaald en tot onze verassing bleek Sian ook bij ons in de groep te zitten. Echt heel toevallig omdat er heel veel groepen dagelijks aan de trekking beginnen. We reden nog drie uur waarin velen hun nachtrust verlengden. We moesten een ticket kopen voor het national park Colca Canyon en reden verder. We kwamen aan in Yankui en kregen daar ontbijt. Het was echt heel koud dus warme coca thee was van harte welkom. We werden weer vervoerd naar cruz del condor, hier vlogen elke ochtend grote vogels, condors. Ik moest echt heeeel nodig plassen omdat ik bij het ontbijt 5 koppen thee/koffie en sap had genomen. Ik wilde eerst achter een rots, planten waren er niet. Ondertussen zag ik overal mensen foto’s maken, stel dat ik dan ineens naast een condor in beeld sta. Uiteindelijk een stuk gelopen en een bano gevonden. Alle tijd die we hadden gekregen was bijna op. Ik zocht Björn op, maakte wat foto’s en kochten leuke dingetjes bij de verkoopsters. We reden nog een stuk naar waar de trekking zou beginnen. De groep werd gesplitst in twee groepen: 2 daagse tocht en de 3 daagse tocht. Wij hadden de 2 daagse, deze was lekker zwaarder, hihi. Onze gids moest nog komen, hij vertelde dat hij net van een vorige trekking kwam en nu doorging. Miguel, heette hij, was een jonge zelfingenomen vent. Op zich vriendelijk maar hij leek zichzelf echt de beste te vinden. We liepen een heel stuk naar beneden, na drie uur dalen (wat je erg voelt in je knieën) kwamen we beneden bij de rivier aan. We liepen over een hangbrug en maakten een forse klim. Het was inmiddels niet meer koud maar bloedheet en ik werd ineens duizelig toen we even pauzeerden. We liepen de rest van de toch in de schaduw en kregen een lunch met heerlijke soep, rijst, patat en al paca vlees, een soort lama. Hierna liepen we nog drie uur langs akkers, een opgedroogde rivier en ander moois. We kregen uitleg over geneeskrachtige en gevaarlijke planten, flora, fauna en de dieren die hier leven. Aan het einde van de tocht zagen we beneden in het dal de ‘oasis’ liggen, de plaats waar we zouden overnachten, inclusief palmbomen, zwembaden en rieten hutjes. De afdaling bleek langer te duren dan verwacht, na ruim een uur dalen kwamen we dan aan. Björn had het ondanks zijn buikpijn toch gered! We kregen een hutje toegewezen en namen gelijk een douche, nu het nog licht was. Het wordt hier rond 17.30 donker en er is geen licht in de hutjes en wc’s/douches. Groepsgenoten doken het zwembad in en wij gingen pootjebaden. De omgeving was echt magisch, genieten. Om 18.30 kon iedereen aan tafel. Er waren meerdere gasten die zelfstandig de tocht gelopen hadden en een hutje gehuurd hadden. Het eten was weer super, een soep van quinoa, bonen, kip en wortel, daarna rijst met saus, kip en een soort puree. Tot slot kregen we thee met cocabladeren, hier krijg je energie van. Incapower noemt de gids het Het was gezellig aan tafel met de groep bestaande uit wij, Caroline (US), een stel uit België, Sian en Alexandra (UK) Iedereen was moe en kroop rond 8 uur zijn bed in, morgen vertrekken we namelijk om 5 uur. We gingen onze tanden poetsen met Björn zijn telefoon als zaklamp. Er was een prachtige sterrenhemel met enorm veel sterren die je normaal niet ziet door al het licht van de stad. Je kon er uren naar kijken… De wc werd druk bezocht. Terwijl wij wachtten zagen we een persoon ‘echt’ op de wc zitten in het schijnsel van zijn zaklamp. Hij zat er al een tijd, in reiscontext mag je dan aannemen dat iemand niet de krant zit te lezen. Toen Björn naar de wc kon was hij niet meer te houden. Ook zijn schijnsel was zichtbaar door zijn licht en de diarree geluiden volgden alom. Dit allemaal in rieten, gehorige hutjes waarin allemaal westerse mensen, die dit in eigen land goed verborgen weten te houden, hier overgeleverd aan de local style….hilarisch. Ik heb staan huilen van het lachen!
15/09/2014
Na een donkere en stille nacht (met wat slaapacties) sprongen we om 04.45 uit bed. Warme kleren aan, tanden poetsen, plassen en verzamelen. We zouden pas na de klim ontbijt krijgen, dat viel wat tegen. De klim die 3 uur zou duren was echt vreselijk, echt vreselijk zwaar. Het hield gewoon niet op, bocht na bocht. Ik kon niet meer, ademde niet goed. Toen de hele groep inclusief gids uit het zicht verdwenen waren, hield ik het niet meer. Ik moest huilen en het leek wel op een soort paniekaanval Gelukkig heeft Björn mij erdoorheen gesleept, de lieverd, wat was hij stoer! Eenmaal boven werden we onthaald met applaus. We liepen nog een kwartier naar Chivay, waar in een mooie tuin een ontbijt klaarstond. Heerlijk bijkomen, we hebben het gered! We kregen een nieuwe gids voor de rest van de dag want onze gids ging naar de volgende trekking..pfff. We reden weer naar Yanki waar we konden kijken bij een kerkje en wat kraampjes. Hier zijn we met een al paca op de foto geweest, wat was ze zacht! Verder stopten we nog bij een aantal uitzichtpunten en gingen we naar de hot springs. De warmwater bronnen waren in een zwembad en heerlijk warm,oh! Na een uur reden we naar een dorpje waar we konden lunchen.
Met de groep belandden we in een plaatselijk tentje waar de keuken van de eigenaar zelf was, de wc ook voor klanten was en de voorraad drankjes bestond uit 3 cola flesjes. Niet iemand die op grote groepen rekent dus… Na de lunch stopten we nog bij een aantal uitzichtpunten, ik was alleen zo moe dat ik de auto niet meer uit kwam. Tijdens de rist naar Arequipa viel ik gelukkig in slaap. Om 5 uur werden we vlakbij ons hostel gedropt. Weer ingecheckt, naar de bovenste verdieping gestrompeld en bij een supergoede pizzeria gegeten. Voordat we echt niet meer konden hebben we in een internetcafé nog wat foto’s op de USB gezet. Morgen gaan we echt niks doen
Om half drie ging onze wekker, we hadden praktisch met al onze kleren aan geslapen dus we stonden binnen een paar minute beneden met al onze tassen. Onze backpacks konden we zolang in de opslag kwijt zodat we bij terugkomst weer gelijk konden in checken. Op wonderbaarlijke wijze was de eigenaar van het hostel vannacht ook al in touw. Hij leeft 24/7 in het hostel lijkt wel… Rond half vier werden we opgehaald en tot onze verassing bleek Sian ook bij ons in de groep te zitten. Echt heel toevallig omdat er heel veel groepen dagelijks aan de trekking beginnen. We reden nog drie uur waarin velen hun nachtrust verlengden. We moesten een ticket kopen voor het national park Colca Canyon en reden verder. We kwamen aan in Yankui en kregen daar ontbijt. Het was echt heel koud dus warme coca thee was van harte welkom. We werden weer vervoerd naar cruz del condor, hier vlogen elke ochtend grote vogels, condors. Ik moest echt heeeel nodig plassen omdat ik bij het ontbijt 5 koppen thee/koffie en sap had genomen. Ik wilde eerst achter een rots, planten waren er niet. Ondertussen zag ik overal mensen foto’s maken, stel dat ik dan ineens naast een condor in beeld sta. Uiteindelijk een stuk gelopen en een bano gevonden. Alle tijd die we hadden gekregen was bijna op. Ik zocht Björn op, maakte wat foto’s en kochten leuke dingetjes bij de verkoopsters. We reden nog een stuk naar waar de trekking zou beginnen. De groep werd gesplitst in twee groepen: 2 daagse tocht en de 3 daagse tocht. Wij hadden de 2 daagse, deze was lekker zwaarder, hihi. Onze gids moest nog komen, hij vertelde dat hij net van een vorige trekking kwam en nu doorging. Miguel, heette hij, was een jonge zelfingenomen vent. Op zich vriendelijk maar hij leek zichzelf echt de beste te vinden. We liepen een heel stuk naar beneden, na drie uur dalen (wat je erg voelt in je knieën) kwamen we beneden bij de rivier aan. We liepen over een hangbrug en maakten een forse klim. Het was inmiddels niet meer koud maar bloedheet en ik werd ineens duizelig toen we even pauzeerden. We liepen de rest van de toch in de schaduw en kregen een lunch met heerlijke soep, rijst, patat en al paca vlees, een soort lama. Hierna liepen we nog drie uur langs akkers, een opgedroogde rivier en ander moois. We kregen uitleg over geneeskrachtige en gevaarlijke planten, flora, fauna en de dieren die hier leven. Aan het einde van de tocht zagen we beneden in het dal de ‘oasis’ liggen, de plaats waar we zouden overnachten, inclusief palmbomen, zwembaden en rieten hutjes. De afdaling bleek langer te duren dan verwacht, na ruim een uur dalen kwamen we dan aan. Björn had het ondanks zijn buikpijn toch gered! We kregen een hutje toegewezen en namen gelijk een douche, nu het nog licht was. Het wordt hier rond 17.30 donker en er is geen licht in de hutjes en wc’s/douches. Groepsgenoten doken het zwembad in en wij gingen pootjebaden. De omgeving was echt magisch, genieten. Om 18.30 kon iedereen aan tafel. Er waren meerdere gasten die zelfstandig de tocht gelopen hadden en een hutje gehuurd hadden. Het eten was weer super, een soep van quinoa, bonen, kip en wortel, daarna rijst met saus, kip en een soort puree. Tot slot kregen we thee met cocabladeren, hier krijg je energie van. Incapower noemt de gids het Het was gezellig aan tafel met de groep bestaande uit wij, Caroline (US), een stel uit België, Sian en Alexandra (UK) Iedereen was moe en kroop rond 8 uur zijn bed in, morgen vertrekken we namelijk om 5 uur. We gingen onze tanden poetsen met Björn zijn telefoon als zaklamp. Er was een prachtige sterrenhemel met enorm veel sterren die je normaal niet ziet door al het licht van de stad. Je kon er uren naar kijken… De wc werd druk bezocht. Terwijl wij wachtten zagen we een persoon ‘echt’ op de wc zitten in het schijnsel van zijn zaklamp. Hij zat er al een tijd, in reiscontext mag je dan aannemen dat iemand niet de krant zit te lezen. Toen Björn naar de wc kon was hij niet meer te houden. Ook zijn schijnsel was zichtbaar door zijn licht en de diarree geluiden volgden alom. Dit allemaal in rieten, gehorige hutjes waarin allemaal westerse mensen, die dit in eigen land goed verborgen weten te houden, hier overgeleverd aan de local style….hilarisch. Ik heb staan huilen van het lachen!
15/09/2014
Na een donkere en stille nacht (met wat slaapacties) sprongen we om 04.45 uit bed. Warme kleren aan, tanden poetsen, plassen en verzamelen. We zouden pas na de klim ontbijt krijgen, dat viel wat tegen. De klim die 3 uur zou duren was echt vreselijk, echt vreselijk zwaar. Het hield gewoon niet op, bocht na bocht. Ik kon niet meer, ademde niet goed. Toen de hele groep inclusief gids uit het zicht verdwenen waren, hield ik het niet meer. Ik moest huilen en het leek wel op een soort paniekaanval Gelukkig heeft Björn mij erdoorheen gesleept, de lieverd, wat was hij stoer! Eenmaal boven werden we onthaald met applaus. We liepen nog een kwartier naar Chivay, waar in een mooie tuin een ontbijt klaarstond. Heerlijk bijkomen, we hebben het gered! We kregen een nieuwe gids voor de rest van de dag want onze gids ging naar de volgende trekking..pfff. We reden weer naar Yanki waar we konden kijken bij een kerkje en wat kraampjes. Hier zijn we met een al paca op de foto geweest, wat was ze zacht! Verder stopten we nog bij een aantal uitzichtpunten en gingen we naar de hot springs. De warmwater bronnen waren in een zwembad en heerlijk warm,oh! Na een uur reden we naar een dorpje waar we konden lunchen.
Met de groep belandden we in een plaatselijk tentje waar de keuken van de eigenaar zelf was, de wc ook voor klanten was en de voorraad drankjes bestond uit 3 cola flesjes. Niet iemand die op grote groepen rekent dus… Na de lunch stopten we nog bij een aantal uitzichtpunten, ik was alleen zo moe dat ik de auto niet meer uit kwam. Tijdens de rist naar Arequipa viel ik gelukkig in slaap. Om 5 uur werden we vlakbij ons hostel gedropt. Weer ingecheckt, naar de bovenste verdieping gestrompeld en bij een supergoede pizzeria gegeten. Voordat we echt niet meer konden hebben we in een internetcafé nog wat foto’s op de USB gezet. Morgen gaan we echt niks doen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
