Van pure naar gemaakte 'schoonheid'

28-7
Vandaag moeten we op tijd op om de boot te halen naar het vaste land. We ontbijten lekker bij Bagoes cafe en gaan om half 9 op de ‘steiger’ staan. Vlak naast ons komt een moeder met haar baby om deze te wassen in het meer. Aan het eind van de wasbeurt wordt de zwemband om de nek van het kindje gespannen en laat de moeder het kindje spartelen, het lijkt een soort zwemles?

Als we aankomen op het vasteland lopen we naar een winkeltje waar ze vervoertickets verkopen naar allerhande bestemmingen. We regelen vervoer naar Bukit Lawang. We worden in een busje gereden met enkele anderen die na drie uur op de plaats van bestemming zijn, hierna hebben we dus privévervoer. De rit duurt lang, bijna 8 uur. Onderweg door de bergen zitten er talloze aapjes op de vangrail te wachten op eten= afval van de automobilisten. Het wordt steeds warmer naarmate we noordelijker komen en op een gegeven moment zijn de wegen zo slecht met gaten en modderplassen dat we maximaal 15 km per uur kunnen rijden.

Als we bijna aangekomen zijn stopt het busje en stapt er een man in, met een klap trekt hij de schuifdeur achterin open en hij slingert zich naast Bjorn neer. We hebben beiden een heel negatief gevoel over deze man. Hij kijkt heel gemeen, heeft vet lang haar, een volgevreten buik en straalt een negatieve energie uit. Uiteindelijk blijkt het iemand te zijn die ons een jungletrek wil verkopen. Hij heeft waarschijnlijk een deal met de chauffeur dat hij de toeristen al voordat ze aankomen voor zich kan winnen. Het zal wel dringen zijn tussen al deze verkopers, een jungletocht is het ding waar mensen hier voor komen. Hij dringt zich enorm op en als we uitgestapt zijn willen we bijkomen van de warmte. Ik voel me zelfs duizelig en wil alleen maar liggen. De warmte en vieze uitlaatgassen onderweg maken me gek. We schudden de man af en er komt een jongen naar ons toe die blijkbaar weet naar welk guesthouse wij moeten, Eriono. Hij blijkt een gids te zijn en biedt aan ons naar het guesthouse te brengen, voor ik het weet heeft hij mijn veel te zware backpack op zijn rug. Ik laat het maar, eigenlijk is het wel fijn. We lopen met hem mee door het dorpje waar geen auto’s komen. Ondertussen staat het gezicht van de ‘negatieve’ man op onweer als hij ons moet laten gaan. Het guesthouse blijkt aan de rivier te liggen waar je ook in kan zwemmen, de guesthouses zijn prachtig en je kan overal relaxen in cafés. We krijgen bij aankomst een koud glas water en de gids wil natuurlijk dat we met hem een trekking doen. Het is een zachtaardige jongen en heeft een schorre stem. Hij is 33 en vertelt keelkanker te hebben, net ontdekt…
Hij stelt voor om later op de avond af te spreken. We gaan snel naar onze kamer, o zo mooi. Ze hebben maar twee kamers, boven en beneden. Helemaal van hout, een lekker bed, een douche met stenen, brandschoon en buiten een hangmat en een mooi uitzicht. Beneden is het bijbehorende restaurant waar je heerlijk kan zitten. Ik ben helemaal kapot en blijf het eerste uur na het douchen op bed liggen als een zeester. We vallen allebei in slaap en worden pas om half negen wakker! We lopen de trap af en bestellen eten. Ze hebben allerlei westerse maaltijden, Indonesisch eten, lekkere koffie en fruitsappen. We zien de gids, Baik, en we spreken af om overmorgen een tweedaagse tocht te maken met als afsluiter tuben naar het dorp. Na het eten gaan we vroeg naar bed en slapen als roosjes. Terwijl ik diep lig te slapen heb ik niet door dat er allerlei aapjes over ons dak heenrennen.

29-7
S’ morgens blijkt de prullenbak buiten omgekeerd te zijn door de apen, wijsneusjes. We gaan beneden ontbijten en zitten er lang. Vandaag is een hersteldag van gisteren en we willen in de rivier zwemmen en naar de batcave. Als we het pad langs ons guesthouse aflopen stopt de bebouwing op een gegeven moment en hier kunnen we in het water. Er staat verderop en flinke stroming en aan de zijkant is het goed vertoeven en verkoelend. Hierna gaan we ergens lunchen en we zitten bomvol. Et is gewoon bijeten hier, haha. Mijn broek zit steeds losser.
Tijd om wat te bewegen! De batcave is 2 km van het dorp af en blijkt een ware zoektocht langs rubberboomplantages. Het is maar 2 km maar door de warmte lijkt het wel 5 km, gek. Er staan drie jongens bij een hutje en 1 van hen zal onze gids zijn. Samen met nog twee toeristen krijgen dalen we af en komen in een prachtige grot. Er leven heel veel vleermuizen die we zien zitten en her en der is er een opening in het ‘plafond’ en vallen de zonnestralen binnen. Het is klimmen en klauteren door smalle doorgangen en de tocht duurt zeker 30 minuten. Een mooie ervaring en leuker dan verwacht. Het blijkt een goede voorproef te zijn voor de trekking^^
We lopen terug en het blijkt al weer bijna 5 uur te zijn. We brengen onze was naar een plek waar ze het kunnen wassen en maken onze tassen klaar voor de trekking. Hierna eten we weer lekker en bekijken we foto’s. Als we op ons balkon zitten met wat chips komt er direct een aap af op het gekraak, al loerend loopt hij over de balustrade: wachtend op het juiste moment om toe te slaan. Als we de chips snel binnen gelegd hebben tikt hij met zijn hand tegen het prullenbakje aan, het klepje gaat heen en weer en hij kijkt of er wat in zit. Helaas voor hem niet. In mijn inbox vind ik een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek bij de GGD Utrecht, leuk!
Morgen worden we 9 uur opgehaald door Baik, hij heeft vandaag een ziekenhuisbezoek gehad in Medan en weet dan meer over de rotziekte.
30-7
We starten de dag met het leggen van een goede bodem, we krijgen waarschijnlijk later vandaag veel rijst;) Baik is er samen met een andere jongen, hij vertelt dat de dokter hem geadviseerd heeft rust te houden en draagt ons over aan een andere gids. Aan zijn houding te zien heeft hij geen goed nieuws gehad, hij wuift het ‘vrolijk’ weg.

We zullen samen met nog twee Nederlandse meiden de trekking gaan doen. We lopen naar de plek waar deze meiden slapen en beginnen daarna aan de eerste klim via trappen naar de ingang van het Nationaal Park Gunung Leuser. Hier leven de Orang Oetans in het wild. Al snel zien we er een aantal laag bij de grond, helaas staan er grote groepen toeristen omheen en voelt het meer als een dierentuin :’) Veel mensen doen enkel een dagtocht en ik hoop dat we hen later vandaag af zullen schudden. De apen zijn prachtig, ze hebben een hele mooie kleur oranje/ bruine vacht en zien er zacht uit.
De gids vraagt of ik er eentje banaan wil geven, dat lijkt me natuurlijk leuk! De aap pakt heel voorzichtig en beheerst het stukje uit mijn hand. Even later begint een andere gids tegen een van de andere meiden uit ons groepje tekeer te gaan, voeren mag niet etc. etc. Hij kijkt behoorlijk agressief en heeft niet door dat hij het tegen de verkeerde heeft. Het is best raar, onze eigen gids zegt niks tegen hem en ik heb het gevoel dat ik iets heel stoms gedaan heb. Die apen kunnen ziek worden van mijn bacteriën en daarom mag je ze niet voeren. Ik vind het vervelend dat die gids het aan mij gevraagd heeft terwijl hij dit zou moeten weten, anders had ik het natuurlijk niet gedaan! Beetje onprofessioneel dit.

Anyway, we lopen verder tussen de groene dichtbegroeide jungle. Het lopen is best zwaar puur door de vochtige lucht, het zweet gutst van iedereen af. We rusten gelukkig wel regelmatig en krijgen verse ananas, banaan en nog een rood groene stekelige vrucht, uiteindelijk komen we erg vroeg bij ons ‘kamp’ (ahum) aan. Er staan een soort marktkraampjes, een stapel stenen met daarop hele dunne matjes. Eromheen is een zeil gespannen, we liggen daar straks als een soort koopwaar. Het ligt aan een rivier waar we razendsnel induiken, zo lekker koud. In een ander overdekt hutje wordt gekookt en is de kok bezig met het eten bereiden. Hij maakt het ene na het andere gerecht, dat belooft wat! Er wordt een zeil neergelegd waarop we kunnen liggen en ik lig op mijn rug naar de boomtoppen te kijken, genietend van de rust.
De middag duurt lang en het begin rond vijf uur te regenen voor zeker drie uur. Onder het hutje kaarten we en eten we. Ze hebben zoveel soorten sausjes met vlees en vis gemaakt, het smaakt goed. Rond negen uur gaan we naar bed, het belooft een nacht from hell te worden. We hebben geen kussen, we liggen op stenen en we kunnen allebei pas rond half vier slapen. Hoe kunnen die mensen hier zo slapen??? Wel leuk is het geluid van de rivier en de natuur om ons heen… We zitten echt in de jungle.

31-7
Om acht uur gaan we er maar uit, bij het kookvuur gaan we zitten en krijgen een kop thee. Langzaam ontwaakt mijn lichaam en voel ik hoe stijf ik ben. We krijgen een broodje ei als ontbijt en we beginnen onze tocht vandaag met een stuk te lopen door de rivier. We doen onze slippers aan en lopen door het water heen, klinkt niet zo leuk, toch was dat het wel
Na een tijd kunnen we onze wandelschoenen weer aandoen en begint er een KLIM. O mijn god, via boomstronken en wortels werken we onszelf naar boven via een begroeid pad. Als we goed op weg zijn en ik trots ben op mijn prestatie moeten we ineens hollend naar beneden :’(
Blijkt dat Mina, een agressieve Orang oetan in de weg zit. Mina is beschadigd en is een bekende aap in dit wereldje. We kunnen er niet langs en ik zie dat ze ons in de gaten krijgt, ze komt langzaam maar zeker naar ons toe…
We moeten dus een heel stuk terug, o nee. Ondertussen probeert onze gids Mina af te leiden en geeft haar fruit. Als hij het vertrouwt mogen we weer omhoog en 1 voor 1 langs Mina rennen. Poe poe, dat was even actie.
We krijgen onderweg mie als lunch en eigenlijk lekkerder: vers fruit. Na de lunch scheiden onze wegen met de twee meiden, zij zullen drie dagen lopen. Ik moet zeggen dat ik niet jaloers ben. Samen met de andere gids, het zijn er twee, lopen wij nog ongeveer twee uur. Het zijn lastige stukken, klimmen, afdalen via gladde wortels. Uiteindelijk horen we een rivier en enige tijd later staan we aan de rivieroever. We did it!
Onze gids laat zien dat met bepaalde stenen uit de rivier je je op kan maken. Het zijn aardetinten en we beschilderen elkaar, haha. Hierna komt de mooie afsluiter van de dag: het tuben. Er zijn drie grote banden achter elkaar gebonden. Wij zitten in het midden en voor en achter twee bestuurders. We drijven met de stroom mee over de soms onstuimige rivier. Het is superleuk en we zien als we wegdrijven nog twee orang oetans langs de rivier lopen. Na best een lange tijd drijven we langs het hotel waar we de dag ervoor gezwommen hebben en uiteindelijk worden we bij ons guesthouse afgezet. Het is bijna avond en na een lange douche, schone kleren, lekker eten, het regelen van vervoer naar de luchthaven morgen en tas inpakken gaan we lekker slapen. Het is nu dubbel genieten van onze paradijskamer, geloof mij! Morgen gaan we naar Singapore! :)

1-8
We moeten best vroeg op, half zeven. We hebben een vlucht naar Singapore om half twee maar de gemiddelde reistijd naar Medan Airport is 3,5 uur met inmiddels gehoorde ervaringen van zes uur. Lang leve de weg met gaten! We worden opgehaald en hebben weer een privéreis. Vannacht ben ik goed ziek geworden, details daargelaten:( De reis is dan ook geen pretje en wanneer ik helemaal leeg ben voel ik me wat rustiger. We komen gelukkig op tijd aan en zijn snel ingecheckt. Achter de douane is bijna niemand bij de gate, dat wordt een leeg vliegtuig! Ik besluit de laatste 1,5 uur languit te gaan, mijn energielevel is nog niet eerder zo laag geweest. De vlucht is inderdaad behoorlijk leeg, we vliegen met Garuda en dat betekent goede service met veel hapjes en drankjes. Al na een uur landen we! We zijn erg benieuwd naar Singapore, mijn beeld is vooraf een soort blanke enclave, rijke mensen, duur bestaan, westers eten en veel te strenge regels. Eenmaal aangekomen bij de toiletten hangt er een grote foto van de schoonmaker in dienst, je kan de schoonheid van de wc’s beoordelen. Dit voert de prestatiedruk voor de schoonmaker natuurlijk wel op, zo herkenbaar in beeld.
Bij de douane doen ze even moeilijk als we geen verblijfadres op kunnen geven. Ik heb via Airbnb een slaapplek gevonden maar enkel een cryptische omschrijving naar een bepaald restaurant gekregen. Uiteindelijk mogen we doorlopen.

We gaan eerst wat eten voordat we de metro in gaan. De metro is goed te bereiken en onze eindhalte niet ver weg. Bij het restaurant worden we opgehaald door een man en naar een groot gebouw gebracht. Het blijkt een appartementencomplex met bewaking, fitness en zwembad te zijn. We hebben een nette kamer en een leuk uitzicht over de stad op 13 hoog. Inmiddels is het al zeven uur en de laatste metro rijdt om elf uur, ondanks dat ik eigenlijk alleen wil slapen ga ik toch mee de stad in. We zijn er namelijk maar 1 hele dag morgen! Opvallend is dat er overal bordjes hangen met verboden en bijbehorende torenhoge boetes van 1000 dollar. In de metro ziet iedereen er perfect verzorgd uit en niemand is opvallender dan de rest. We reizen naar een halte waar veel restaurants zijn en eindigen bij een Italiaans restaurant aan het water. We zien hoge gebouwen om ons heen, verlichte bruggen en een enorm hotel van drie gebouwen die bovenaan verbonden zijn middels een bootvorm, hier schijnt een prachtig zwembad op het dak te zijn. We gaan vroeg terug, ik val ‘thuis’ als een blok in slaap. Hopelijk ben ik morgen weer beter!

2-8 Super uitgerust staan we op. Ik voel me veel en veel beter en ben klaar om Singapore te verkennen! We doen het rustig aan en vertrekken naar de metro, onderweg zien we een plaatselijke Chinese eetgelegenheid. Wij zitten in een wijk met veel chinezen en het eten bestaat nu dan ook uit mie, ei, groenten. Ergens zie ik een reclamebord met daarop ‘breakfast’ en plaatjes van koffie, ei en brood. Nadat er allerlei mensen geroepen zijn om Engels te kunnen praten krijg ik een kommetje met twee HALFgekookte eieren. Ze drijven in het vocht en ik word er weer misselijk van. Als alternatief krijg ik een broodje met een soort jam en koffie. Dit gaat er wel in.

We nemen de metro naar een van de overdekte, koele winkelcentra. We lopen hier rond en verbazen ons over de vele verbodsbordjes, alles wat je bedenken kan wordt als verbod genoemd op stickers of bordjes. We ondernemen een poging om een stuk van een uur te lopen maar geven het na 15 minuten op omdat het gewoon te warm is. We nemen weer de metro naar Marina bay, een stuk stad met een park, de skyline en boulevards. Het park ‘Gardens by the bay’ is een geplant park met tuinen en verschillende indoorattracties aan de waterkant van de stad, uitgerust met een indoor jungle met waterval :’) Best wel krom om te bedenken dat Singapore vroeger een en al jungle was en dat dit allemaal gekapt is…

Gelukkig zijn wij net in de echte jungle geweest en voelen wij niet de behoefte om met selfiestick de ‘jungle’ te bezoeken. Wij lopen rond, drinken wat en gaan in het gras liggen. Tegen de tijd dat het wat afkoelt is het vijf uur en lopen we het park uit. We komen uit in het winkelcentrum dat onder het enorm luxe hotel ligt. Binnenin is er een grachtje aangelegd waar je je rond kan laten varen. Het is echt een gekke gewaarwording, alles is hier mogelijk maar tegelijkertijd mag niets.

We komen uit bij een boulevard en zien de perfecte plek voor een uitzicht op de skyline!!! Het is ook nog eens het perfecte tijdstip, de zon begint onder te gaan. We kijken over het water naar de overkant en genieten. Alle gebouwen worden mooi aangelicht en het loopt ook veel prettiger nu het minder heet is. Aan het water bevindt zich een plek met zitjes zoals in een stadion en schijnwerpers. Hier vinden vast feestelijkheden plaats, verbazingwekkend is het feit dat de geluidsinstallatie hier gewoon dag en nacht onbewaakt hangt, KAN hangen :’)
We besluiten vanavond echt goed en lekker te gaan eten. Het zal en mag dan ook wat kosten. Eten is echt belachelijk duur. We nemen een biefstuk met aardappelpuree en rode kool. Het smaakt ZO goed, we misen het Nederlandse eten echt. Elke avond wordt er om half tien een lasershow gegeven vanaf het luxe hotel met boot op het dak. We gaan aan de kade zitten en aanschouwen het geheel met fonteinen, muziek en laserstralen. Wat een gekke stad is dit toch…
We nemen de metro terug naar onze slaapplek en gaan alles maar eens rustig verwerken. Een groter contrast met Sumatra kan ik me niet meer voorstellen…

3-8 We worden om zes uur wakker gemaakt door een enorme storm buiten. We slapen natuurlijk hoog en het gaat tekeer! Ik probeer nog het laatste uurtje slaap te pakken want ik ben nog erg moe. Het lukt maar half en we moeten er toch echt uit om kwart voor acht. We komen op tijd aan op het vliegveld en ontbijten van onze laatste dollars daar. Het is een korte vlucht naar Jakarta en gelukkig doen ze bij de douane niet moeilijk over ons korte uitstapje naar het buitenland en krijgen we een nieuw visum voor 30 dagen. We halen voor de zekerheid onze tassen toch maar van de band en checken ze opnieuw in, we vliegen namelijk over vier uur door naar Yogyakarta. Ik laat het liever niet over aan de mensen hier, straks zitten we weer zonder tas.
We moeten van terminal wisselen en het gammele overvolle shuttle busje brengt ons 30 minuten later bij terminal 1. Je moet hier niet met haast een vlucht willen halen…We eten en drinken nog wat en moeten wachten op de volgende vlucht. Als we denken te kunnen boarden, checken ze onze boardingpass en staan we al bijna buiten wanneer ze achter ons aan komen, dit is niet de goede vlucht :’) Straks waren we in weet ik waar beland, haha. Wij moeten nog een half uur wachten. Uiteindelijk blijkt als de boardingtijd al geweest is, als wij zelf gaan rondkijken, de gate veranderd te zijn. Op de schermen staat nog steeds de oude, lekker handig. We halen en onze vlucht gelukkig en we arriveren erg snel in Yogyakarta.

In de reisgids hebben we een guesthouse gevonden en als ik bel blijken ze plek te hebben. Na een stevige onderhandeling met een tussenpersoon van de taxi’s, die een belachelijk hoog bedrag noemt, zitten we in een taxi. Het ging namelijk zo: Ik belde het guesthouse en vroeg wat een normale prijs zou zijn: 80.000, een man in een pak die als tussenpersoon fungeert vraagt 150.000, 10 euro. Ik ga de onderhandeling in maar we hebben al snel door dat hij natuurlijk winst wil maken en ons naar een taxichauffeur brengt. We lopen zelf het parkeerterrein op en zoeken zelf een taxichauffeur zodat we hem niet nodig hebben. Hij volgt ons en taxichauffeurs willen ons niet meenemen omdat hij het dan ziet. Uiteindelijk komen we uit op 105.000. Grappig detail, hij besluit zelf dan maar te rijden zodat hij iemand anders niet hoeft te betalen ;’)

Het guesthouse is mooi en ruim. We hebben simpele maar gelukkig schone kamers en er blijkt ook nog een zwembadje te zijn! We worden onthaald met een hapje en een drankje en de mogelijke excursies worden al in foldervorm aangereikt. Het is dus echt veel toeristischer dan Sumatra, eigenlijk wel fijn. We zijn best moe en nu kunnen we ons gewoon aanmelden voor een bezoek aan een van de mooie tempels of voor de beklimming van een vulkaan. We slapen in een straat met veel cafés, restaurants en hotels: alles binnen handbereik! Maar eerst: we willen een massage! Even verderop is er een massagesalon en voor we het doorhebben liggen we tentoongesteld op de massagetafel en ontvangen een uur durende aromatherapiemassage. Het doet ons goed, alleen het trekken aan vingers en tenen doet mij kippenvel bezorgen, hihi. En Bjorn zegt af en toe een kietelig gevoel te hebben haha.
Hierna eten we ergens pasta en gaan lekker naar bed. Dat reizen en wachten heeft ons vermoeid.