Arequipa deel 2
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
16 September 2014 | Peru, Arequipa
16/09/2014
Na een nacht in diepe slaap hebben we op ‘ons’ dakterras in de pyjama gezeten, gepuzzeld en toen we bijgekomen waren aangekleed. Op zoek gaan naar het ontbijt lukte niet bepaald. Nergens was een enigszins normale eetplaats te vinden waar ze fruitsalade hadden. Hier hadden we namelijk heel veel zin in. Dachten we een mooie eetgelegenheid gevonden te hebben bleken ze toen we al besteld hadden toch geen fruitsalade te hebben. Uiteindelijk zijn we toch ergens anders heengegaan waar we echt het smerigste ontbijt ooit gehad hebben. Het waren zogenaamd ‘broodjes’ maar het deeg smaakte naar oud, koud deeg van een saucijzenbroodje. Daarin zat ‘kaas’. We gingen snel weg, ieuwwww. Bij de apotheek wilden we anti- biotica halen en iets voor mijn koortslip die ik door teveel zon had opgelopen. We zagen twee toeristen die we om hulp wilden vragen, bleken het Nederlanders te zijn waarvan 1 een reisleider. Hij bestelde in vloeiend Spaans de benodigdheden en we stonden eerder dan verwacht weer buiten. Na geld gepind en boodschappen gedaan te hebben zijn we even langs het hostel gegaan, hier werden we door de klim weer fijn herinnerd aan de opgelopen spierpijn. Na een korte wandeling vonden we een chocolaterie waar je o.a. workshops kon volgen, deze hebben we geboekt voor morgenavond. Erg leuk, want in Peru groeien natuurlijk cacaobonen! We waren ook van plan een kookworkshop te boeken bij The Peruvian Cooking Experience. Ook deze was snel geboekt op de locatie van de workshop, overmorgen vindt deze plaats. Onderweg hebben we bij een van de verkopers met de gele fietsen met bakken ijs een superlekker ijsje gekocht, iets met kaneelsmaak^^ De rest van de dag hebben we eigenlijk rondgelopen en in winkeltjes gekeken en de nodige spullen weer gekocht. De mooiste aankoop is een alpaca vest met allemaal mooie kleurtjes. Een leuke afdingstrijd ging eraan vooraf. Helemaal blij! Ook Björn heeft een mooie bruine trui gekocht van alpaca. En ze zijn zo lekker warm!!! We hebben gegeten bij een vegetarisch restaurant waar we de enige klanten waren, toen onze bestelling was opgenomen liep de serveerster regelmatig het restaurant uit om o.a. eieren, mijn soep in blik en avocado te halen. Toch was het allemaal lekker, al smaakte de knoflooksoep minder omdat ik wist dat hij uit blik kwam… We hebben de rest van de avond hier doorgebracht, genietend van dit mooie land! Naast ons mooie hostel met een enorme grote, dikke houten poort was een klein winkeltje waar ze o.a. fruit verkochten. Ze hadden een goed assortiment voor, nu echt, een fruitsalade morgenochtend op het dakterras.
17/09/2014
Het ontbijt was PERFECT: mango, sinasappel, appel, avocado, granadilla, meloen, banaan en vast nog wel iets lekkers. Echt heel fijn dat we in het hostel servies kunnen pakken en thee kunnen zetten in de keuken. In het zonnetje met mamma geskyped en alle avonturen toegelicht. Leuk was dat ze door de camera iets van ons en de omgeving kon zien. Vandaag hadden we gepland om het museum van de universiteit Catolica de Santa Maria te bezoeken. Een aanbevolen museum omdat hier het ijsmeisje bewaard wordt, Juanita. Zij is 500 jaar geleden op een vulkaan geofferd aan de ‘goden’ om de vulkanen tot rust te manen. Ze had een lange tijd gevast, dronk een giftige kruidendrank en is tenslotte hard op haar hoofd geslagen met een knuppelachtig voorwerp: morsdood. Met kleding, attributen en in de foetushouding is zij achtergelaten en tot jaren later bewaard gebleven door de koude temperatuur. Van een gids kregen we een rondleiding over deze offers, voorwerpen en foto’s. Ook kregen we een film te zien over Juanita. Tot slot kregen we Juanita zelf te zien, geconserveerd in een vitrine met ijs. Door al het luisteren waren we wel weer toe aan iets chillers, relaxen in het park dat we gezien hadden op de plattegrond! Enkel bleek dit ‘park’ een groenstrook langs de snelweg te zijn… bummer! Dan maar een massage…. Wat een straf zeg. Na even zoeken vonden we twee massagesalons: een nogal westerse met allemaal modelletjes met hagelwitte tanden en een wat meer sobere massagesalon waar twee vrouwen werkte, wat oudere vrouwen met beiden een handicap: 1 kon niets zien en de ander liep mank. De keuze was snel gemaakt, de tweede natuurlijk. De vrouwen leken zeer verbaasd überhaupt een klant te hebben, laat staan twee klanten tegelijk. Ik moest naar boven waar een kleine ruimte was met een massagetafel. De oudere vrouw was heel lief en we probeerden beiden in een voor ons vreemde taal te communiceren: zij in het Engels, ik in het Spaans. De massage was erg goed en soms echt pijnlijk, ze wisten die spieren wel te vinden hoor: blind of niet! Bijna als herboren liepen we naar de Burger King om te eten. Ook hier een heterdaadje voor Sian, zij zat bij de Pizzahut. Ohohoh. De zon scheen nog eventjes op het plein voordat het donker en koud werd. We liepen langzaam terug naar het hostel voor warme kleren, tot ik DE tas van mijn leven zag. Een hippe, mooie, degelijke en echte Martine tas. Na wikken en wegen lukte het om iets af te dingen bij de verkoper. Blijblijblij. De tas heeft aan de onderkant en de gespen bruin leer en heeft een oranje stof. Nu loop ik tijdens het reizen met drie tassen, lekker handig! Om 6 uur begon de chocoladeworkshop. De locatie was in een soort café, in een soort Haarlemmerdijkstyle. We zaten aan een groot aanrecht en kregen eerst uitleg over de cacaobonen, het proces van boon tot chocola, chocola vs. Kwaliteit en nog veel meer. We moesten uit een stapel bonen de rotte verwijderen en de goede pellen, nadat zij geroosterd waren. Er zitten anders namelijk wormpjes in en er kan zelfs salmonella inzitten, erg gevaarlijk dus. Hierna moesten we ze vijzelen en zo konden we onze eigen pure cacaomelk opdrinken, Incastyle! Erg sterk maar toch erg lekker. Tot slot maakten we onze eigen reepjes met decoratie als koffiebonen, Noten, Quinoa, cocapoeder, kokospoeder en chilipoeder. Deze konden we op een later moment opvreten, hihi. We hadden na de workshop toch wel trek in avondeten en aten bij een Turks restaurant. Terug in het hostel kwamen we de gekke vriend van de eigenaar tegen, hij haalde allerlei Peruaanse gewaden en mutsen tevoorschijn en wilden dat wij ze op en om deden. Wij zijn natuurlijk de beroerdste niet en een foto is altijd leuk! Alleen was de zurige zweetlucht in al deze attributen een stuk minder. Ik wist niet hoe gauw ik Björn de poncho en muts op moest zetten!
18/09/2014
Onze laatste ochtend in Arequipa is aangebroken. Wederom genoten van een home made fruitsalade op het dakterras. Genietend van de laatste uitzichten over deze mooie stad en de vulkaan. Lopend, met de backpacks, zijn we rond 10.15 richting de kookschool gelopen. De kookschool zat bij een heel mooi hotel met een prachtige binnentuin. In die tuin was een overdekte keuken waar wij zouden gaan koken. We hadden een klein ploegje van 4 mensen en de kok. Er was een toerist die de wereld rondreisde en hier een fotorapportage van maakte voor haar You- Tube kanaal. Wij waren nu gekozen om gefotografeerd en gefilmd te worden. We zouden twee gerechten gaan maken: een gevulde peper met kip en biefstuk en een aardappeltaart met kaas. Ook gingen we een salade maken. We kregen uitleg en hebben samen de gerechten klaargemaakt. Het eindresultaat was heerlijk! Vooral de gevulde peper en de zoete aardappel, onderdeel van de salade. We kregen er een superlekker drankje bij: Cicha Morrada, gemaakt van paarse maïs, kaneel en ananas. Als toetje kregen we perzikijs, ook goddelijk. Toen we helemaal vol zaten hebben we onze backpacks gepakt en zijn we richting de busterminal vertrokken. Al vrij snel ging er een bus van Flores voor 15 soles richting Puno. De reis duurde laaaaaang, de personen achter ons waren bedwelmd in het zweet en we moesten heel nodig plassen. Wel hadden we een hele mooie zonsondergang… Later dan verwacht kwamen we om 9.30 uur aan in Puno. We hadden op een briefje de naam van het hostel opgeschreven waar we heen wilden, Hostel Vyllena. We werden afgezet bij het 10 keer zo dure Hostel Myllena. Gelukkig lagen ze niet ver van elkaar, haha. Het was hier in Puno echt heel erg koud. Heel snel truien aan en onder de wol. Maar eerst van kamer gewisseld omdat de wc niet doortrok, niet heel problematisch. Het was enkel een plasje dat in de pot lag.
Na een nacht in diepe slaap hebben we op ‘ons’ dakterras in de pyjama gezeten, gepuzzeld en toen we bijgekomen waren aangekleed. Op zoek gaan naar het ontbijt lukte niet bepaald. Nergens was een enigszins normale eetplaats te vinden waar ze fruitsalade hadden. Hier hadden we namelijk heel veel zin in. Dachten we een mooie eetgelegenheid gevonden te hebben bleken ze toen we al besteld hadden toch geen fruitsalade te hebben. Uiteindelijk zijn we toch ergens anders heengegaan waar we echt het smerigste ontbijt ooit gehad hebben. Het waren zogenaamd ‘broodjes’ maar het deeg smaakte naar oud, koud deeg van een saucijzenbroodje. Daarin zat ‘kaas’. We gingen snel weg, ieuwwww. Bij de apotheek wilden we anti- biotica halen en iets voor mijn koortslip die ik door teveel zon had opgelopen. We zagen twee toeristen die we om hulp wilden vragen, bleken het Nederlanders te zijn waarvan 1 een reisleider. Hij bestelde in vloeiend Spaans de benodigdheden en we stonden eerder dan verwacht weer buiten. Na geld gepind en boodschappen gedaan te hebben zijn we even langs het hostel gegaan, hier werden we door de klim weer fijn herinnerd aan de opgelopen spierpijn. Na een korte wandeling vonden we een chocolaterie waar je o.a. workshops kon volgen, deze hebben we geboekt voor morgenavond. Erg leuk, want in Peru groeien natuurlijk cacaobonen! We waren ook van plan een kookworkshop te boeken bij The Peruvian Cooking Experience. Ook deze was snel geboekt op de locatie van de workshop, overmorgen vindt deze plaats. Onderweg hebben we bij een van de verkopers met de gele fietsen met bakken ijs een superlekker ijsje gekocht, iets met kaneelsmaak^^ De rest van de dag hebben we eigenlijk rondgelopen en in winkeltjes gekeken en de nodige spullen weer gekocht. De mooiste aankoop is een alpaca vest met allemaal mooie kleurtjes. Een leuke afdingstrijd ging eraan vooraf. Helemaal blij! Ook Björn heeft een mooie bruine trui gekocht van alpaca. En ze zijn zo lekker warm!!! We hebben gegeten bij een vegetarisch restaurant waar we de enige klanten waren, toen onze bestelling was opgenomen liep de serveerster regelmatig het restaurant uit om o.a. eieren, mijn soep in blik en avocado te halen. Toch was het allemaal lekker, al smaakte de knoflooksoep minder omdat ik wist dat hij uit blik kwam… We hebben de rest van de avond hier doorgebracht, genietend van dit mooie land! Naast ons mooie hostel met een enorme grote, dikke houten poort was een klein winkeltje waar ze o.a. fruit verkochten. Ze hadden een goed assortiment voor, nu echt, een fruitsalade morgenochtend op het dakterras.
17/09/2014
Het ontbijt was PERFECT: mango, sinasappel, appel, avocado, granadilla, meloen, banaan en vast nog wel iets lekkers. Echt heel fijn dat we in het hostel servies kunnen pakken en thee kunnen zetten in de keuken. In het zonnetje met mamma geskyped en alle avonturen toegelicht. Leuk was dat ze door de camera iets van ons en de omgeving kon zien. Vandaag hadden we gepland om het museum van de universiteit Catolica de Santa Maria te bezoeken. Een aanbevolen museum omdat hier het ijsmeisje bewaard wordt, Juanita. Zij is 500 jaar geleden op een vulkaan geofferd aan de ‘goden’ om de vulkanen tot rust te manen. Ze had een lange tijd gevast, dronk een giftige kruidendrank en is tenslotte hard op haar hoofd geslagen met een knuppelachtig voorwerp: morsdood. Met kleding, attributen en in de foetushouding is zij achtergelaten en tot jaren later bewaard gebleven door de koude temperatuur. Van een gids kregen we een rondleiding over deze offers, voorwerpen en foto’s. Ook kregen we een film te zien over Juanita. Tot slot kregen we Juanita zelf te zien, geconserveerd in een vitrine met ijs. Door al het luisteren waren we wel weer toe aan iets chillers, relaxen in het park dat we gezien hadden op de plattegrond! Enkel bleek dit ‘park’ een groenstrook langs de snelweg te zijn… bummer! Dan maar een massage…. Wat een straf zeg. Na even zoeken vonden we twee massagesalons: een nogal westerse met allemaal modelletjes met hagelwitte tanden en een wat meer sobere massagesalon waar twee vrouwen werkte, wat oudere vrouwen met beiden een handicap: 1 kon niets zien en de ander liep mank. De keuze was snel gemaakt, de tweede natuurlijk. De vrouwen leken zeer verbaasd überhaupt een klant te hebben, laat staan twee klanten tegelijk. Ik moest naar boven waar een kleine ruimte was met een massagetafel. De oudere vrouw was heel lief en we probeerden beiden in een voor ons vreemde taal te communiceren: zij in het Engels, ik in het Spaans. De massage was erg goed en soms echt pijnlijk, ze wisten die spieren wel te vinden hoor: blind of niet! Bijna als herboren liepen we naar de Burger King om te eten. Ook hier een heterdaadje voor Sian, zij zat bij de Pizzahut. Ohohoh. De zon scheen nog eventjes op het plein voordat het donker en koud werd. We liepen langzaam terug naar het hostel voor warme kleren, tot ik DE tas van mijn leven zag. Een hippe, mooie, degelijke en echte Martine tas. Na wikken en wegen lukte het om iets af te dingen bij de verkoper. Blijblijblij. De tas heeft aan de onderkant en de gespen bruin leer en heeft een oranje stof. Nu loop ik tijdens het reizen met drie tassen, lekker handig! Om 6 uur begon de chocoladeworkshop. De locatie was in een soort café, in een soort Haarlemmerdijkstyle. We zaten aan een groot aanrecht en kregen eerst uitleg over de cacaobonen, het proces van boon tot chocola, chocola vs. Kwaliteit en nog veel meer. We moesten uit een stapel bonen de rotte verwijderen en de goede pellen, nadat zij geroosterd waren. Er zitten anders namelijk wormpjes in en er kan zelfs salmonella inzitten, erg gevaarlijk dus. Hierna moesten we ze vijzelen en zo konden we onze eigen pure cacaomelk opdrinken, Incastyle! Erg sterk maar toch erg lekker. Tot slot maakten we onze eigen reepjes met decoratie als koffiebonen, Noten, Quinoa, cocapoeder, kokospoeder en chilipoeder. Deze konden we op een later moment opvreten, hihi. We hadden na de workshop toch wel trek in avondeten en aten bij een Turks restaurant. Terug in het hostel kwamen we de gekke vriend van de eigenaar tegen, hij haalde allerlei Peruaanse gewaden en mutsen tevoorschijn en wilden dat wij ze op en om deden. Wij zijn natuurlijk de beroerdste niet en een foto is altijd leuk! Alleen was de zurige zweetlucht in al deze attributen een stuk minder. Ik wist niet hoe gauw ik Björn de poncho en muts op moest zetten!
18/09/2014
Onze laatste ochtend in Arequipa is aangebroken. Wederom genoten van een home made fruitsalade op het dakterras. Genietend van de laatste uitzichten over deze mooie stad en de vulkaan. Lopend, met de backpacks, zijn we rond 10.15 richting de kookschool gelopen. De kookschool zat bij een heel mooi hotel met een prachtige binnentuin. In die tuin was een overdekte keuken waar wij zouden gaan koken. We hadden een klein ploegje van 4 mensen en de kok. Er was een toerist die de wereld rondreisde en hier een fotorapportage van maakte voor haar You- Tube kanaal. Wij waren nu gekozen om gefotografeerd en gefilmd te worden. We zouden twee gerechten gaan maken: een gevulde peper met kip en biefstuk en een aardappeltaart met kaas. Ook gingen we een salade maken. We kregen uitleg en hebben samen de gerechten klaargemaakt. Het eindresultaat was heerlijk! Vooral de gevulde peper en de zoete aardappel, onderdeel van de salade. We kregen er een superlekker drankje bij: Cicha Morrada, gemaakt van paarse maïs, kaneel en ananas. Als toetje kregen we perzikijs, ook goddelijk. Toen we helemaal vol zaten hebben we onze backpacks gepakt en zijn we richting de busterminal vertrokken. Al vrij snel ging er een bus van Flores voor 15 soles richting Puno. De reis duurde laaaaaang, de personen achter ons waren bedwelmd in het zweet en we moesten heel nodig plassen. Wel hadden we een hele mooie zonsondergang… Later dan verwacht kwamen we om 9.30 uur aan in Puno. We hadden op een briefje de naam van het hostel opgeschreven waar we heen wilden, Hostel Vyllena. We werden afgezet bij het 10 keer zo dure Hostel Myllena. Gelukkig lagen ze niet ver van elkaar, haha. Het was hier in Puno echt heel erg koud. Heel snel truien aan en onder de wol. Maar eerst van kamer gewisseld omdat de wc niet doortrok, niet heel problematisch. Het was enkel een plasje dat in de pot lag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
