Bienvenido a Perú

1/9/2014
Na een kort nachtje ging de wekker, om 5.40. Snel aankleden en op tijd naar de bushalte. Mijn backpack was nu al zwaar, hij bleek later 14.4 kg te wegen. Op Amsterdam CS trof ik Björn, gestrest omdat de bus die hij wilde halen niet op kwam dagen. We waren gelukkig gewoon ruim op tijd. De heenreis naar Houston verliep goed, toen we er bijna waren werd er omgeroepen dat er een zware storm rond Houston was: we konden nog niet landen, misschien zelfs naar een ander vliegveld om te landen. Dat zou wat zijn… Gelukkig konden we met een half uur vertraging landen op Houston. De Amerikaanse veiligheidscontroles stelden ons geduld op de proef. We hadden een uur om over te stappen, alleen was het vandaag ‘haha’ Labourday, en er waren maar 4 douanepoortjes open. De rij was gigantisch, we moesten ongeveer drie kwartier wachten. Veel Nederlanders zouden hun vlucht in ieder geval op deze manier gaan missen, wel had de piloot gezegd dat alle vluchten zouden wachten. Rennend na elke controle kwamen we 2 minuten voor vertrek aan bij de gate. Wat denk je, we konden niet meer mee ik was echt boos. Bij de helpdesk hadden inmiddels meerdere passagiers zich verzameld waar ook wat Nederlanders stonden te blèren. Wij konden 1,5 uur later een nieuwe vlucht naar El Salvador nemen en dan in 20 minuten (ahum) overstappen op het vliegtuig naar Lima. Uiteraard zouden onze tassen keurig overgeheveld worden. Bij aankomst in El Salvador stoven we nog voordat de businessclass weg kon komen het vliegtuig uit (dat vonden deze rijkelui niet leuk, haha) We waren net op tijd voor het boarden. Ook nu zouden onze tassen keurig en blijkbaar supersnel overgeheveld worden. No problemo!
Wij hadden er minder vertrouwen in… Eindelijk 3,5 uur later dan gepland stonden we dan op het vliegveld van Lima, 3x raden: geen bagage. Na meer dan 24 uur reizen werd het mij dan ook even teveel dat die tassen er niet waren, mijn tas konden ze niet eens in het systeem vinden. Björn zijn tas zou morgenochtend vanuit Houston (waar het dus blijkbaar al fout ging) aankomen. Het was al 2 uur in de nacht en we gingen op zoek naar een pinautomaat en een taxi. Dit bleek ook nog een heel gedoe om een automaat te vinden die met onze passen kon werken. De taxichauffeurs probeerden ons al te belazeren met extreem hoge taxibedragen. Uiteindelijk een deal voor 45 soles gemaakt, bij het uitstappen bij het hotel wat we geboekt hadden probeerde deze gluiperd mij wijs te maken dat 50 soles de deal was. Deze film had ik al eerder gezien tijdens de reis naar New York (taxichauffeurs zijn ook overal hetzelfde) dus deze snel de kop ingedrukt en weggelopen. Het hotel was erg mooi maar KOUD, Hostal el Patio. Ook zonder tassen voelden we ons kaal omdat we o.a. geen tandenborstel en pyjama hadden… Als er iets is waar je naar uitkijkt na een lange reis is dat het wel!
 
2/9/2014
Na ongeveer 5 uur slaap ging de wekker, noodzakelijk om het ontbijt bij te wonen. Dat wilden we wel! Door het trappenhalletje en de mooie patio beneden op naar de ontbijtruimte. Ze hadden koffie/thee, fruit en fruitsap en beleg (jam). Het beviel ons goed. Met onze gevulde buikjes nog maar even in bed gaan liggen in de hoop nog wat te kunnen slapen. Dit lukte niet meer, jetlag/wachten op bagage en de geweldige autoalarmen met allerlei politiealarmen die ons wakker hielden. Om 12 uur zijn we naar de receptie gelopen om te vragen naar de bagage, deze was er nog niet. We konden bellen naar de helpdesk op het vliegveld, zij verwezen ons naar een internationaal nummer. Na een veel te lang en duur gesprek naar de USA bleek dat enkel mijn tas gevonden was. Het was echt super frustrerend omdat het nu ineens de verantwoordelijkheid bleek te zijn van TACA airlines, omdat zij ons als laatst vervoerd hadden. Ik verstond eerst PAVA airlines, een goed beeld van hoe dit gesprek verliep met alle vluchtnummers en codes. We moesten met TACA een afspraak maken over de tassen, nu bleek later ook dat ze allebei gevonden waren. In mijn beste engels probeerde ik die vrouw duidelijk te maken: I just want bij bag back! Het verpestte het vakantiegevoel erg, al dit gezeik. Om te proberen het los te laten zijn we richting het strand gelopen en hebben we bij de supermarkt een tandenborstel gekocht. Wat een verademing, haha. Bij Parque del Amor stonden prachtige mozaïekbanken waar veel stelletjes zich verzameld hadden. Je had vanaf de klif een mooi uitzicht op gewoon de grote oceaan! Bizar. We hebben een stuk gewandeld tot Larco Mar, een winkelcentrum in de klif gebouwd. Allemaal veel te dure winkels, maarja het is de wijk Miraflores, een rijke wijk in Lima. Hier hebben we even de warmte opgezocht bij de Starbucks. Het was erg bewolkt en nogal koud in Lima, nu is het winter. Verder het centrum van Miraflores bezocht, het park 7 juno waar een markt zou zijn, bleek een verzameling van 3 stalletjes (ze noemen hier alles een markt)Hier hebben we gegeten: broodje kalkoen (pavo) en een soort plaatselijke snack van deeg (achteraf bleken het de Peruaanse donuts te zijn: picarrones) Zo tussen de locals. Iets verderop, na het vreselijke drukke verkeer overleefd te hebben, de indianenmarkt bezocht. Prachtige souvenirs met typisch Peruaanse print lokten ons. Schoenen, tassen, sleutelhangers, poppen, fotolijstjes etc. kan niet wachten om in te slaan, hihi. We werden al moe, zeker na alle korte nachten. Morgen zal dus in ieder geval 1 backpack afgeleverd worden voor 12 uur. Cann’t wait. In bed in mijn reisdagboek geschreven en mij opgewarmd aan Björn. Daarna vroeg in slaap gevallen.
 
3/9/2014
Al vroeg werden we wakker, het was koud en we waren allebei gespannen voor de tassen. We deden allebei ons uiterste best om dit niet te merken aan elkaar. We zouden namelijk onze dagen niet laten verpesten! Rond half negen zijn we maar uit bed gekomen en gaan ontbijten. Vandaag hadden ze een vrucht die wij nog niet kenden. Een oranje bol met daarin allemaal zachte zurige vliesjes die je eruit kon lepelen/slurpen. Hij bleek de granadilla te heten. Tijdens het ontbijt kwam de receptioniste naar ons toe en vertelde dat onze tassen om 11.30 geleverd zouden worden. Oh wat waren we blij! Maar nog steeds: eerst zien dan geloven! We wilden vanmiddag naar Lima Centro afreizen en daarvoor een bezoek brengen aan Huaca Pucllana, een precolumbiaanse tombe midden in Miraflores. We kregen een rondleiding waarbij verteld werd over het geloof in de zee,maan en zon (geweldig, geloven in de natuur die je het leven biedt), de rituelen en de gevonden voorwerpen. Leuk en interessant, al was de tombe zelf een berg stenen. Grappig, het contrast tussen die hoop stenen en de luxe kantoorgebouwen eromheen. Nadat de tour was afgelopen zijn we snel naar het hostel gegaan waar onze tasSEN aangekomen waren. Hoe fijn om eindelijk schone kleren aan te kunnen doen en fris en fruitig het hostel te kunnen verlaten. Opmerkelijk verschijnsel: de zon ging direct schijnen. We vonden al snel een taxi die ons aar het centrum van Lima kon rijden, op naar Plaza San Martin! We arriveerden in een menigte van mensen en politieke propaganda, toeterende taxi’s en het weinige overige verkeer. Een geweldige ervaring zo op die manier. Even stoom afgeblazen en onze ogen uitgekeken. Daarna door een drukke winkelstraat op naar Plaza Mayor, het tweede grote plein. Ook wel Plaza des Armas genoemd. Daar vonden we vlakbij in een groot koloniaal en gehorig huis, een goedkope slaapplek voor 6,25 pp. Het was prachtig weer en we kleedden ons snel om, lopen door de stad. We hebben het presidentieel paleis gezien, hier is deze beste man nooit. Echter staan er gewapende soldaten voor het hek, voor de deur (die voor niemand bereikbaar is), mocht dit niet genoeg zijn dan kan altijd de tank inclusief politie erop ingezet worden. Ook hebben we de bibliotheek van binnen gezien, de rivier (deze werd een tunnel en bleek droog te liggen) We wilden er nog een tochtje over maken Rimac, een amper beschreven stadsdeel aan de andere kant van de rivier, bleek als gevaarlijk te worden bestempeld. We zijn er een klein stukje ingegaan en hebben er bij een shifa, een chinees-peruaans restaurant gegeten. Echt supergoedkoop en lekker. Hier vonden we de zogeheten Inka Kola. Een gele chemische frisdrank, maar o zo lekker! Hij smaakte een beetje naar Fernandez. Met een volle buik genoten we van de namiddagzon op de boulevard. Overal eettentjes, kinderen en lokale bevolking. Op weg naar Plaza San Martin liepen we door een straat waar eigenlijk alleen maar drukkerijen waren. Ook weer talloze straatvegers, Lima is brandschoon. Er worden hier overal banen gecreëerd: tuinders, vegers, bewakers bij iedere bank. Het plein was heel mooi bij avondlicht. Opvallend veel politie die bij ieder klein opstootje de daders direct met de stokken te lijf ging. Niks geen de-escalerende methode, haha. Er kwam een Peruaanse vreemde man naar ons toe die een gesprek aanknoopte. Op ons hoede bleven we aardig en hij wilde euro’s ruilen, noemde Nederlandse steden, voetbalclubs en bijbehorende spelers. Gewoon de stadsdeelgek? Hij bracht ons wel naar busbedrijf Flores. Voor 15 soles konden we de dag erna naar Pisco. Dit bleek een goede deal, het scheelde de helft met de toeristenbussen. Bij het ‘Lima café’ hebben we een echte koffie gedronken, want de koffie die je overal krijgt is niet te zuipen, dat voor een land waar de bonen vandaan komen. Hierna zijn we lekker gaan slapen in ons hostel!
4/9/2014
Na een luidruchtige nacht werden we wakker. We zouden deze dag Lima verlaten en we konden zolang onze backpacks in de opslag kwijt. Het plan voor vandaag: Chinatown, hortus botanicus en daarna rond half 3 uur de bus naar Pisco. Na een aantal uur in Lima gedwaald te hebben kwamen we doodop terug, zoveel gezien! Hallen met markten waar allerlei vlees werd verkocht, vieze huizen, Chinatown, en de lokale bevolking aan het werk. Talloze geldwisselaars op de hoeken van de straten, mannen met veel te volle beladen karren en bedelaars. Een gekrioel van mensen, zonder enige aandacht voor ons. Via Chinatown kwamen we langs een heel oud mannetje zonder handen, toch speelde hij op de panfluit een opgewekt liedje. Deze combinatie was zo ontroerend, ik moest er van huilen… Hij bedankte me zo lief voor de gift van 30 ct. Vlakbij was er weer een bibliotheek waar we een kijkje konden nemen. Hiervandaan zijn we de hortus botanicus gaan zoeken. Veel bomen o.a. yucca’s. Het werd al later dus we liepen weer richting hostel om de tassen op te halen. Nog even een echt kopje koffie bij het Lima café. Op een druk punt zijn we een taxi ingestapt onder het getoeter van achterliggende taxi’s en auto’s omdat het even duurde met onze bagage. Op naar Calle Montevideo, Flores. Voor we het wisten zaten we in een oude, muffe bus tussen de lokale Peruanen. De bus tufte Lima uit en reed via de sloppenwijken zo de Panamerican Highway op. Midden in de woestijn reden we uren, af en toe een huisje, een afvalstortplaats (vreselijk) of een fietser op de snelweg, zonder licht. De kruizen langs de weg verbaasden ons niets. Soms kwam er iemand uit de woestijn aanrennen die mee wilde, of etenswaren wilde verkopen. Aan een soort vleeshaak werden zakjes chips, noten en popcorn opgehangen. We reden ook langs de oceaan met aan de linkerkant de woestijn. Op naar het zuiden! Na 5 uur kwamen we aan in Pisco. De frisse lucht die we al een tijd niet geroken hadden was hier aanwezig. We vonden snel een hotel aan de winkelstraat. We waren moe maar wilden nog even wandelen, geld pinnen, eten en een tour voor morgen boeken naar Islas Ballestas en nationaal park Paracas. Al snel hadden we een tour, 7.10 klaarstaan bij het hotel. We gingen bijtijds naar bed, morgen een drukke maar mooie dag. Nu een nacht in een rustigere stad zonder (kinderlijke)politie autoalarmen en toeterende taxi’s? Later bleken beide een nationale verschijning te zijn…