Op naar het zuiden, de sporen van de Inca's
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
10 September 2014 | Peru, Nazca
10/09/2014
Vandaag gaan we naar Nazca. Precies op tijd, tijdens het ontbijt bleek namelijk dat half Nederland was neergestreken in Huacachina. Ik zeg: tijd om te gaan. Wel wilden wij Nederlanders het mooie hotel maximaal benutten en ik bleef tot 11.50 aan het zwembad liggen. Toen het deze ochtend nog muisstil was aan het meer heb ik daar ook een mooi plekje gevonden om te mediteren. Je hoorde wat vogels en iemand die een stuk van een palmboom aan het afhakken was. Na tot mezelf gekomen te zijn kon ik er weer tegenaan. Björn voelde zich nog steeds niet helemaal fit en ging nog wat slapen. Om 12 uur konden we direct de taxi in die ons naar de busterminal van Flores in Ica bracht. Na een half uur ging er al een bus naar Nazca. Tijdens de reis merkte ik aan mijn oren dat we langzaam maar gestaag stegen. We deden ons tegoed aan de snoepjes die we gekocht hadden bij de straatverkopers en genoten van de bergketens met prachtige uitzichten. Ongeveer 2,5 uur na vertrek kwamen we aan, direct nam iemand ons mee naar zijn hostel. Dit alles onder het mom: kijken, kijken niet kopen.
Het bleek een mooie plek, huiselijk met veel licht, schoon en goedkoop. De eigenaar was een vadsige Peruaan met een vet staartje. Hij wist op een één of andere manier te strikken voor een veel te dure tour. Een combi van avondeten, onbeperkt drank, slapen, ontbijt en een tour. Achteraf bleek het alsnog een belachelijke prijs. We liepen een klein stukje Nazca in en stuitten al snel op veel taxi’s, tourbedrijven enenenenenen een klein marktje. Om 17.30 zou de ‘BBQ’ beginnen. Een Engels meisje dat in dezelfde bus zat en ook de tour zou doen zat er al. Zij heette Sian, er was een andere jongen en de eigenaar was er ook weer. Het eten bleek gewoon besteld te zijn en was niet bepaald wat wij verwacht hadden. Het werd een gezellige avond met veel Peru Libre, hij werd constant bijgevuld en al snel voelde ik hem zitten! Het weinige eten en de warmte deden hun werk goed. Rond 12 uur waren we kapot en strompelden we naar onze kamer. Het werd een onrustige nacht omdat het hostel echt supergehorig was en de eigenaar samen met Sian nog doorging met veel luid gepraat. Toen om 3 uur de muziek luid werd aangezet heb ik er wat van gezegd. Toch vreemde gang van zaken hier…
11/09/2014
We werden al om 9 uur uit bed verdreven door het lawaai van alle stemmen in de gang en woonkamer. De koude douche kon er ook nog wel bij, ahum. De hemel was al helemaal strakblauw en het was duidelijk dat het goed heet zou worden vandaag. We ontbeten in het zonnetje, verzorgd door een lieve dame. Een van de gasten die vannacht was aangekomen, was een jongedame uit Frankrijk. Ook zij zou meegaan zo direct. We werden opgehaald door een jonge, Engelssprekende gids en reden een stuk van Nazca vandaan. Al snel bleek dat we Sian vergeten waren, ze had zich verslapen. Wij hadden er ook helemaal niet meer aan gedacht!
We kregen uitleg over de lijnen die we zagen, hoe ze gemaakt waren en waarvoor men dacht dat ze gemaakt waren. Zo bleken lijnen te dienen als kalender m.b.t. de zonsopkomst. Even later kwam Sian, ze rook ontzettend naar alcohol, haha. Hierna reden we naar een museum over Maria Reiche. Een onderzoeker die een groot deel van haar leven in deze woestijn doorgebracht had om als eerste de Nazcalijnen te onderzoeken. Het was echt haar levensmissie! In het museum zag je haar auto, slaapkamer en foto’s. in de tuin lag haar graf, samen met haar zusje die haat bijstond. Verderop waren twee uitzichttorens waar we in konden klimmen en een aantaal lijnen zagen. We zagen mannetjes en een vogel, verderop zagen we de bekende kolibrie en de boom. Erg leuk en bijzonder om zo in het oneindige landschap te beseffen dat hier zo lang geleden mensen aan hebben gewerkt. Van de figuren weet niemand waarvoor ze er waren, men denkt aan rituele dansen of zelfs UFO landingsbanen. Rond 1 uur waren we weer terug, uitgedroogd en hongerig. Het is echt goed heet hier zeg. We moesten nog heel wat regelen en plannen. Willen we hier vanavond al weg of morgen? Geld pinnen, busticket kopen, de was laten doen en ETEN. De was laten doen bleek erg duur buiten het hostel, de eigenaar wilde het gratis voor ons doen Gewassen en opgehangen, hoe fijn. We vonden een goedkoop busticket voor de nachtbus naar Arequipa, 60 soles. Deze zou 23.30 vertrekken en er 10 uur over doen. Dat wordt wat, de nachtbus! We hebben hierna echt heerlijk gegeten in het centrum bij een restaurant, El Porton. Gemaakt van riet en bamboe en hier de lekkerste lokale gerechten gegeten. We namen allebei tomatensoep, aardappel met een soort kaassaus, sla en olijf: papa a la Huancaina. Ook heb ik nu Palta Rallena geproefd: een avocado, gevuld met ui, tomaat, sla, kip en mayonaise. Echt vaker bestellen, gelukkig hebben we nog bijna vier weken^^ Na het eten hebben we een wandeling gemaakt langs de Plaza des Armas en aanschouwden het geheel van schoenpoetsers die de schoenen van de politie poetste. Hierna liepen we over de lokale markt over de opgedroogde rivier: op zoek naar het goudfabriekje uit de reisgids. We leken het echt niet te kunnen vinden tot iemand ons bracht naar de locatie. Het bevond zich ook verscholen hoor, achter een hek in iemands tuin. Er stond een tafel met attributen, een aardige man heette ons welkom en gaf ons uitleg over het proces van goud zoeken. In zijn beste Engels werd het een en ander duidelijk. Zijn familie verkrijgt al generaties goud en hijzelf is goudsmid. Tot slot liet hij zijn eigen werk zien: betaalbare sieraden. Ik besloot gouden knopjes te kopen met een mooi steentje erin voor 60 soles.
In Nazca leeft het grootste deel van de bevolking van de goud en mijn werkzaamheden. Ze roken geld, direct werden we naar een tweede winkel getransporteerd. Hier maakte een bekende familie allerlei keramieken werken. Ook hier hadden ze een werkplaats waar ze uitleg gaven door het voor te doen. Björn vond een mooi keramieken vogeltje, deze maakte door zelf te blazen het geluid van een vogel die we al vaker hadden gehoord. Ik blij, Björn blij, verkopers blij. Het werd al en we liepen terug naar het hostel. Onze kleding hing schoon gewassen aan de lijn en we mochten de kamer nog gebruiken voor douche etc. Er hing een leuke sfeer in het hostel, je kon zelf thee zetten, koken en overal zitten. De muziek stond aan en we gingen bij de eigenaar, Sian en nog wat backpackers zitten. Zij zaten alweer aan de Peru Libre ik ging eerst voor thee maar later toch nog een afscheidsdrankje gedaan. Proost op het goede leven!
Om 22.45 gingen we weg, op naar de bus! Deze kwam vanuit Lima en pikte ons op. Er zaten dus al mensen misschien 9 uur in? Het was natuurlijk al donker en met mijn kussen en gekregen dekentje viel ik heel snel in slaap. De stoel had een chille ligstand, was heel goed te doen. Ook was er een WC beneden, al heb ik de hele nacht alles maar opgehouden:p
We reden doezelend de nacht in…
Vandaag gaan we naar Nazca. Precies op tijd, tijdens het ontbijt bleek namelijk dat half Nederland was neergestreken in Huacachina. Ik zeg: tijd om te gaan. Wel wilden wij Nederlanders het mooie hotel maximaal benutten en ik bleef tot 11.50 aan het zwembad liggen. Toen het deze ochtend nog muisstil was aan het meer heb ik daar ook een mooi plekje gevonden om te mediteren. Je hoorde wat vogels en iemand die een stuk van een palmboom aan het afhakken was. Na tot mezelf gekomen te zijn kon ik er weer tegenaan. Björn voelde zich nog steeds niet helemaal fit en ging nog wat slapen. Om 12 uur konden we direct de taxi in die ons naar de busterminal van Flores in Ica bracht. Na een half uur ging er al een bus naar Nazca. Tijdens de reis merkte ik aan mijn oren dat we langzaam maar gestaag stegen. We deden ons tegoed aan de snoepjes die we gekocht hadden bij de straatverkopers en genoten van de bergketens met prachtige uitzichten. Ongeveer 2,5 uur na vertrek kwamen we aan, direct nam iemand ons mee naar zijn hostel. Dit alles onder het mom: kijken, kijken niet kopen.
Het bleek een mooie plek, huiselijk met veel licht, schoon en goedkoop. De eigenaar was een vadsige Peruaan met een vet staartje. Hij wist op een één of andere manier te strikken voor een veel te dure tour. Een combi van avondeten, onbeperkt drank, slapen, ontbijt en een tour. Achteraf bleek het alsnog een belachelijke prijs. We liepen een klein stukje Nazca in en stuitten al snel op veel taxi’s, tourbedrijven enenenenenen een klein marktje. Om 17.30 zou de ‘BBQ’ beginnen. Een Engels meisje dat in dezelfde bus zat en ook de tour zou doen zat er al. Zij heette Sian, er was een andere jongen en de eigenaar was er ook weer. Het eten bleek gewoon besteld te zijn en was niet bepaald wat wij verwacht hadden. Het werd een gezellige avond met veel Peru Libre, hij werd constant bijgevuld en al snel voelde ik hem zitten! Het weinige eten en de warmte deden hun werk goed. Rond 12 uur waren we kapot en strompelden we naar onze kamer. Het werd een onrustige nacht omdat het hostel echt supergehorig was en de eigenaar samen met Sian nog doorging met veel luid gepraat. Toen om 3 uur de muziek luid werd aangezet heb ik er wat van gezegd. Toch vreemde gang van zaken hier…
11/09/2014
We werden al om 9 uur uit bed verdreven door het lawaai van alle stemmen in de gang en woonkamer. De koude douche kon er ook nog wel bij, ahum. De hemel was al helemaal strakblauw en het was duidelijk dat het goed heet zou worden vandaag. We ontbeten in het zonnetje, verzorgd door een lieve dame. Een van de gasten die vannacht was aangekomen, was een jongedame uit Frankrijk. Ook zij zou meegaan zo direct. We werden opgehaald door een jonge, Engelssprekende gids en reden een stuk van Nazca vandaan. Al snel bleek dat we Sian vergeten waren, ze had zich verslapen. Wij hadden er ook helemaal niet meer aan gedacht!
We kregen uitleg over de lijnen die we zagen, hoe ze gemaakt waren en waarvoor men dacht dat ze gemaakt waren. Zo bleken lijnen te dienen als kalender m.b.t. de zonsopkomst. Even later kwam Sian, ze rook ontzettend naar alcohol, haha. Hierna reden we naar een museum over Maria Reiche. Een onderzoeker die een groot deel van haar leven in deze woestijn doorgebracht had om als eerste de Nazcalijnen te onderzoeken. Het was echt haar levensmissie! In het museum zag je haar auto, slaapkamer en foto’s. in de tuin lag haar graf, samen met haar zusje die haat bijstond. Verderop waren twee uitzichttorens waar we in konden klimmen en een aantaal lijnen zagen. We zagen mannetjes en een vogel, verderop zagen we de bekende kolibrie en de boom. Erg leuk en bijzonder om zo in het oneindige landschap te beseffen dat hier zo lang geleden mensen aan hebben gewerkt. Van de figuren weet niemand waarvoor ze er waren, men denkt aan rituele dansen of zelfs UFO landingsbanen. Rond 1 uur waren we weer terug, uitgedroogd en hongerig. Het is echt goed heet hier zeg. We moesten nog heel wat regelen en plannen. Willen we hier vanavond al weg of morgen? Geld pinnen, busticket kopen, de was laten doen en ETEN. De was laten doen bleek erg duur buiten het hostel, de eigenaar wilde het gratis voor ons doen Gewassen en opgehangen, hoe fijn. We vonden een goedkoop busticket voor de nachtbus naar Arequipa, 60 soles. Deze zou 23.30 vertrekken en er 10 uur over doen. Dat wordt wat, de nachtbus! We hebben hierna echt heerlijk gegeten in het centrum bij een restaurant, El Porton. Gemaakt van riet en bamboe en hier de lekkerste lokale gerechten gegeten. We namen allebei tomatensoep, aardappel met een soort kaassaus, sla en olijf: papa a la Huancaina. Ook heb ik nu Palta Rallena geproefd: een avocado, gevuld met ui, tomaat, sla, kip en mayonaise. Echt vaker bestellen, gelukkig hebben we nog bijna vier weken^^ Na het eten hebben we een wandeling gemaakt langs de Plaza des Armas en aanschouwden het geheel van schoenpoetsers die de schoenen van de politie poetste. Hierna liepen we over de lokale markt over de opgedroogde rivier: op zoek naar het goudfabriekje uit de reisgids. We leken het echt niet te kunnen vinden tot iemand ons bracht naar de locatie. Het bevond zich ook verscholen hoor, achter een hek in iemands tuin. Er stond een tafel met attributen, een aardige man heette ons welkom en gaf ons uitleg over het proces van goud zoeken. In zijn beste Engels werd het een en ander duidelijk. Zijn familie verkrijgt al generaties goud en hijzelf is goudsmid. Tot slot liet hij zijn eigen werk zien: betaalbare sieraden. Ik besloot gouden knopjes te kopen met een mooi steentje erin voor 60 soles.
In Nazca leeft het grootste deel van de bevolking van de goud en mijn werkzaamheden. Ze roken geld, direct werden we naar een tweede winkel getransporteerd. Hier maakte een bekende familie allerlei keramieken werken. Ook hier hadden ze een werkplaats waar ze uitleg gaven door het voor te doen. Björn vond een mooi keramieken vogeltje, deze maakte door zelf te blazen het geluid van een vogel die we al vaker hadden gehoord. Ik blij, Björn blij, verkopers blij. Het werd al en we liepen terug naar het hostel. Onze kleding hing schoon gewassen aan de lijn en we mochten de kamer nog gebruiken voor douche etc. Er hing een leuke sfeer in het hostel, je kon zelf thee zetten, koken en overal zitten. De muziek stond aan en we gingen bij de eigenaar, Sian en nog wat backpackers zitten. Zij zaten alweer aan de Peru Libre ik ging eerst voor thee maar later toch nog een afscheidsdrankje gedaan. Proost op het goede leven!
Om 22.45 gingen we weg, op naar de bus! Deze kwam vanuit Lima en pikte ons op. Er zaten dus al mensen misschien 9 uur in? Het was natuurlijk al donker en met mijn kussen en gekregen dekentje viel ik heel snel in slaap. De stoel had een chille ligstand, was heel goed te doen. Ook was er een WC beneden, al heb ik de hele nacht alles maar opgehouden:p
We reden doezelend de nacht in…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
