Living the good life in Yogyakarta

We zitten alweer op de helft van onze reis. We willen nog zoveel zien en het gaat nu toch wel erg snel! Yogyakarta is een fijne stad met veel mogelijkheden, we zijn hier dan ook 6 hele dagen gebleven; het langst op 1 plek tot nu toe.

Ook in deze stad is het warm en stoffig en worden we gek van het verkeer maar we hebben een fijn guesthouse waar we kunnen relaxen: afgesloten van de chaos. Het is hier best mooi gedaan, de kamers hebben westerse faciliteiten en aan het zwembad staan wat stoeltjes. Het grappige is dat het zo duidelijk is dat de gemiddelde Indonesiër geen gebruik maakt van deze faciliteiten, dat blijkt uit de manier waarop het aangepakt of neergezet is. Zo hebben we bijvoorbeeld de wc, normaal gesproken hangt de toiletrolhouder links of rechts aan de muur zodat je er al zittend bij kan. Hier hebben we ook zo’n mooie houder, alleen hangt hij precies achter je aan de muur. Je moet dus eerst opstaan en dan pakken en dan… naja.

Hierop aansluitend, je mag het wc papier hier niet doorspoelen. Er staan in veel wc’s prullenbakjes waar je het in gooit. Ik blijf het smerig vinden maar goed, das een ander verhaal. Nu hebben ze in deze kamer bedacht dat dat prullenbakje binnen het waterbereik van de douche staat, resultaat: alles nat.

Nog maar een voorbeeld bij het zwembad, er staan drie houten klapstoelen waar je echt kaarsrecht op zit. Er is ook niemand die er op zit, ze staan er maar. Beter hadden ze wat minder kaarsrechte stoelen neergezet of nog beter ligstoelen… Ze doen zo hun best maar hebben zelf de ervaring niet om het ook praktisch te houden, haha.

Nog wat leuke weetjes,
Naar horen zeggen heeft 99% van de Indonesiërs geen rijlessen gehad maar heeft zijn rijbewijs op het politiebureau gekocht. Zoals een van de taxichauffeurs op Sumatra zei: You go to policestation and get your driverlicense.

Mensen betalen trouwens ook een smak geld om politieman te mogen worden, zodra ze dit zijn kunnen ze middels corruptie een goed leven leiden en hebben ze zichzelf goed verzekerd.
Het is toch wel een heel gek land…

4-8
Vandaag worden we al rond 8 uur wakker omdat we op tijd naar bed gegaan zijn. We gaan snel naar het ontbijt, dat schijnt hier een feestje te zijn. Niets is minder waar, er ligt bruin brood, fruit en ze bakken pannenkoeken en eieren. We zitten lekker tot blijkt dat ook deze plek een Nederlandse enclave is. Na het ontbijt hangen we wat en s ’middags gaan we richting het paleis van de sultan, het Kraton. Met de becak, een fietstaxi, worden we gereden. We vertrouwen de chauffeur maar het is toch best wel eng om voor het stuur in een kar te zitten als hij ons de weg op rijdt en zich tussen dit gekkenhuis begeeft. Het Kraton is een groot gebied qua omvang en een deel is ommuurd. Op het terrein staan verschillende gebouwen, er wordt een wajang dans opgevoerd en je kan rondkijken. Ook hier blijken wij een haast grotere attractie dan het paleis als grote groepen schoolkinderen op de foto willen. Ik hoor later dat ze dat willen omdat wij blank zijn en op popsterren lijken? :)

Het is vandaag erg warm en we gaan al gauw ergens wat drinken. Het terrein is groot en er zijn geen plattegronden o.i.d., ergens schijnt ook het ‘waterkasteel’ te zijn, een zwembad met een toren erbij. Vroeger zwommen alle vrouwen van de sultan in het zwembad en keek de sultan vanuit de toren. Dan koos hij de vrouw waar hij dan zin in had en dan moest ze naar het torentje komen…
Helaas hebben we geen zin om te zoeken en besluiten dat later nog maar eens te proberen. We zetten onze dag voort en gaan naar Jalang Malioboro, een backpackersgebied waar het leuk schijnt te zijn. Het is een drukke straat met allemaal marktkraampjes en in de omgeving o.a. een grote lokale markt en musea. We wandelen rond en kopen wat souvenirs. Ook boeken we bij een winkeltje verschillende tours voor de komende dagen: morgen gaan we naar de Borobodur met daarna een fietstocht in de omliggende dorpjes. Overmorgen gaan we de Prambanan bezoeken en s’ avonds het Ramayana ballet. Die dag daarna zullen we het Diengplateau bezoeken, deze ligt ver weg maar lijkt ons zeker de moeite waard.
Aan het eind van de middag laten we ons terugrijden en we nemen een duik in het zwembad. Tot onze verassing krijgen we nog en kop thee en een snack, ook is onze kamer schoongemaakt. Dit is de eerste guesthouse waar ze tijdens ons verblijf komen schoonmaken. Als we bijgekomen zijn zoeken we een lekker restaurant op en laten ons verwennen met pizza en fruitjuice ;) Vannacht worden we om vier uur opgehaald zodat we de Borobodur bij zonsopgang kunnen zien, dat belooft wat^^

5-8
De wekker gaat vroeg, veel te vroeg. We worden al eerder opgehaald, om half vier staat er een bus vol toeristen voor de deur. Van het guesthouse krijgen we een ontbijtbox mee, er zit brood, kaas en een gekookt ei in. De bus rijdt nog langs een aantal andere guesthouses en uiteindelijk zetten we koers richting Borobodur. Na ongeveer een uur komen we aan bij een hotel dat op het terrein van de tempel ligt. Wij moeten een belachelijk duur ticket kopen voor buitenlanders en betalen daarbovenop nog 6 euro meer omdat we voor de officiële openingstijd binnen komen. In het donker lopen we met een zaklamp naar de tempel… Onderweg staan er tig mannen in pakken om onze bagage (2 maal) te controleren, kaartjes te checken en ons de weg te wijzen naar de ingang 3 meter verderop. Heel efficiënt werken ze hier niet. Hetzelfde geldt trouwens voor restaurants waar het soms 3 man bediening op 1 klant is. Terug naar de tempel; Het is een gekkenhuis en overal staan mensen met de camera in de aanslag. Met name de chinezen zijn het ergst, die maken echt foto’s van ALLES.

En met alles bedoel ik alles.

We wachten vol spanning tot de zon opkomt, hij komt op maar … het is mistig en bewolkt. Om toch nog mooie plaatjes te krijgen doet men een poging om een stukje Borobodur op de foto te krijgen zonder de mensenmassa in beeld. Dit laatste kost erg veel moeite :’)
Ook ik zoek naar een mooi beeld en klik op het juiste moment, toch een mooie foto. Die mist heeft eigenlijk ook wel iets speciaals en mystieks. Langzaam doemt de omgeving rond de tempel op, we zien palmbomen en veel groen. De tempel zelf is ook bijzonder, bestaat uit meerdere lagen. Op alle lagen staan zogeheten stupa’s, een soort belvormige beelden waarin een boeddha ‘verstopt’ zit. Als je door de gaten van de stupa heen kijkt zie je hem zitten. Bjorn kan zijn lol niet op :’D

Ondertussen zijn veel ‘selfiestickmensen’ alweer vertrokken, de zonsopkomst is tenslotte geweest. Echter weten zij niet dat het beeld steeds mooier wordt naarmate de mist wegtrekt en de zon meer ruimte krijgt.

De tempel is uit 800 na Christus en daarom erg stenig. Wanneer we beneden staan en tegen de tempel opkijken zien we eigenlijk hoe mooi hij eigenlijk is. We lopen terug en brengen een kort bezoek aan een klein museum. Bij de ingang kunnen we wat te eten en te drinken halen. We moeten nog wachten tot negen uur omdat we dan opgehaald worden voor een mountainbike tour in de omgeving.

We zijn met zijn drieën, nog 1 ander persoon gaat ook mee. We krijgen een mountainbike en helm toegewezen en we rijden over de markt waar de gids uitleg geeft over van alles en nog wat. We zien rijstvelden, cassavebomen, bananenbomen, maisplanten, teakbomen en nangkabomen Het is heerlijk om hier te fietsen. Als we ergens stoppen zien we dat de mensen de rijst aan het snijden zijn. Ik zie nu ook voor het eerst daadwerkelijk korrels aan de rijstplant zitten. Het lijken er alleen zo weinig! Er zijn dus echt heel veel rijstvelden nodig om al deze mensen te voeden , ik hoor later dat er zelfs nog geïmporteerd moet worden vanuit Vietnam.

Op sommige paden liggen de rijstkorrels te drogen, op jutezakken liggen talloze bruine korrels. Terwijl wij hier voorzichtig omheen lopen, rijden een bewoner met zijn scooter letterlijk door de rijst heen. We zetten de tocht voort en maken twee klimmen waarbij ik bijna van mijn fiets val omdat ik te laat schakel en in de zwaarste versnelling omhoog wil komen. Mijn zadel zit vrij hoog waardoor ik maar net bij de grond kan, een beetje helling erbij en voor je het weet lig je op je gat 
We passeren een bamboebrug en eindigen bij een pottenbakkerij. We mogen onze eigen pot maken, wat nog erg moeilijk is. Ook verkopen ze prachtige goedkope pannen, schalen en theepotten. Wij slaan even wat in, hihi. Helaas moeten we alweer terug en worden we in het dorp opgehaald door de chauffeur. Aan het begin van de middag komen we aan, we zijn natuurlijk erg moe. We ploffen ergens neer voor lunch en drinken goede lokale koffie. De rest van de middag brengen we door in onze kamer, lezen, muziek luisteren en schrijven. Na het eten doen we onszelf een massage cadeau, ditmaal een hand en voet massage. Ik blijf het knap vinden dat de masseuses overal spieren weten te vinden en weten te ‘raken’, zelfs op mijn schenen. De muziek op de achtergrond, de rust in de massagesalon en de ontspannende aanraking zorgen ervoor dat ik in slaap val. Als de massage voorbij is gaan we ook snel naar ons bedje.

6-8
Vandaag blijven we maar eens lekker lang liggen. Ondanks de lange nacht ben ik echt kapot en na het ontbijt slaap ik verder tot 12 uur. We moeten ons nu wel gaan klaarmaken omdat we om 2 uur worden opgehaald voor een bezoek aan de Prambanan. We lunchen met pasta om een goede bodem te hebben voor de nog lange dag. We worden opgehaald door een oud mannetje met een gammel busje. De afstand is maar 16 km, toch zijn we meer dan een uur onderweg door het drukke verkeer in en rond Yogyakarta. Er worden nog twee meiden opgepikt en we nemen bij aankomst samen een gids voor in de tempel. De gids is een bijzonder figuur, hij is hindoeïstisch en verwijst tijdens zijn soms moeilijk te volgen verhaal regelmatig naar zijn professor in India. Hij vertelt over de 6 tempels, drie voor de goden en drie voor de dieren, en hij laat ons kennis maken met de verhalen achter de ingekerfde stenen. We kunnen veel leren over deze verhalen, verschillende normen en waarden als geven en nemen, tijd nemen om tot jezelf te komen en het veel voorkomen van egoïsme komen voor in zijn verhaal. Na een uur nemen we afscheid en kijken we zelf nog rond. Het is een indrukwekkend complex met in het midden zes grotere tempels en eromheen stonden vroeger 224 kleinere tempeltjes, nu zijn het ruïnes. Als we uitgekeken zijn lopen we naar de uitgang waar ik bij een warung wat eet, soto ayam ofwel kippensoep. Ook drinken we uit een kokosnoot. Hierna lopen we naar het Ramayanaballet waar we vanavond verwacht worden. Het ligt achter de Prambanan tempels maar we moeten een stuk omlopen. Het Ramayanaballet vertelt een deel van een hindoeïstisch liefdesverhaal, zoiets als Romeo en Julia.

Het is een voorstelling in de vorm van een dans. In dit seizoen speelt het zich in een buitentheater af, heel gaaf. We hebben een goede plek en het is mooi om te zien. Veel kleuren, muziek en aan de zijkanten een scherm met wat Engelse uitleg over de gebeurtenissen op het podium. Helaas begint het halverwege hard te regenen en iedereen vlucht het amfitheater uit. De show wordt onderbroken en na enige tijd gaan ze verder, nu blijkt dat ruim de helft van de mensen weggegaan is. Veel grote touringcars zijn weggereden. We hebben nu een nog betere zitplaats en genieten van het laatste stuk van de show. Het is een supermooi gezicht met de Prambanan mooi verlicht op de achtergrond. Na afloop worden we weer opgehaald door dezelfde chauffeur en weer afgeleverd bij Duta Guesthouse.

7-8
Vandaag gaan we zo iets moois zien, oeh…. Het Diengplateau. Een prachtig felblauw meer, een kratermeer en mooie uitzichten lalala. Het is wel ver weg, we moeten 3,5 uur in de auto zitten. Maar we willen het graag zien en hebben een chauffeur geregeld. Er is nog een stel dat ook mee gaat en we zijn met 4 man. Als de chauffeur ons ophaalt vertelt hij dat vandaag het Dieng culture festival zal zijn en er veel mensen verwacht worden. Na ruim 3 uur rijden komen we in een berglandschap, steeds langzamer rijden we totdat we aansluiten in de file…

De berg af komen veel, heel veel scooterrijders. Zij hebben het festivalterrein verlaten en komen in grote getalen naar beneden. Bjorn telde in een halve minuut 48 scooters. Ondertussen wachtten we, wachtten we en vier uur later dan gepland wachtten we nog steeds Inmiddels is het al half drie en we hebben nog niets gezien. Ik ga samen met de andere dame op zoek naar een wc en wij zien dat het hele verkeer vaststaat. Het stukje van 20 meter dat we in de laatste twee uur hebben afgelegd zullen we nog 20 keer af moeten leggen. Hoe zuur het ook is, we vragen de chauffeur terug te gaan naar Yogya. Met een beetje geluk komen we daar om half 7 aan zodat we nog een beetje avond hebben. We balen wel omdat degene die de chauffeur geregeld heeft dit had moeten zeggen. Nu hebben we voor niets veel geld betaald en de hele dag in een auto gezeten. De weg terug duurt ook superlang en uiteindelijk komen we half 8 aan bij het guesthouse. Onverrichte zaken teruggekomen.
Het festival blijkt vandaag 500.000 bezoekers gehad te hebben die allemaal via een klein bergweggetje nar huis wilden. Hadden we het maar geweten…

We zijn uitgehongerd na deze dag geleefd te hebben op Oreo en chips, een bord pasta gaat er wel in. Doodmoe vallen we in slaap.

8-8
Na de ‘geslaagde’ dag van gister willen we vandaag lekker relaxed doen. We ontbijten op tijd zodat niet al het bruine brood weggekapt is door andere Nederlanders en gaan daarna in het zwembad dobberen. Eigenlijk is vandaag de laatste dag hier, voor morgen hebben we vervoer naar Cemoro Lawang: vlakbij de Bromo. Het liefst willen we nog een dagje blijven, ik besluit de touroffice te bellen om het te vragen. Hij kan het, zoals verwacht, verschuiven. Ook kunnen we een nachtje langer in dit guesthouse blijven en ik kan dan morgen alsnog een Indonesische kookworkshop doen! Helemaal fijn.

We brengen onze was naar een bedrijf ‘family laundry’ waar ook mijn rugtas die nog steeds vergeven is van die eilucht gewassen kan worden. Morgen kunnen we het weer ophalen.
Vanmiddag gaan we naar een wijkje waar veel zilver gemaakt en verkocht wordt. Yogya is bekend om haar zilver. We worden met de becak gebracht en de man blijft wachten. Hij zet zijn voertuig in de schaduw en gaat erin liggen tot wij terug komen. In een van de winkels krijgen we een uitleg over het zilver en er zijn verscheidene mannen aan het werk, ze maken verfijnde producten van zilver. Na een uitleg in gebrekkig Nederlands worden we naar de winkel gebracht. Ik was van plan om te kijken naar iets moois maar ik zie niets waar ik warm van word. Ik heb tenslotte al zoveel:)

Bjorn koopt er wel iets moois, een wajangpop. Hierna drinken we erg goede koffie van Javaanse grond en lopen we weer richting de chauffeur. We gaan hierna door naar pasar Beringharjo, een enorme lokale markt. Hier bekijken we de vele groentes en fruit, batik kleding (wordt je mee doodgegooid hier) en we kopen wat te snoepen. Het is wel allemaal erg zoet :’D
We gaan voor het donker wordt terug en relaxen op de kamer, uiteindelijk gaan we laat op de avond nog een hapje ergens eten.

9-8
Vandaag moet ik op tijd op omdat ik om 9 uur wordt verwacht voor de kookworkshop. Gelukkig is de plek waar dat moet gaan gebeuren 20 meter verderop. Bjorn gaat niet mee omdat hij het Indonesische eten niet zo lekker vindt, al weet ik zeker dat de gerechten van vandaag lekkerder zullen zijn dan de nasi goreng langs de weg…

Als ik aankom ben ik de eerste en even later komen er nog twee mensen, een stel uit Oostenrijk. Hun reis die 6 maanden zal duren is deze week van start gegaan. We krijgen een kookboek waar we twee gerechten uit kunnen kiezen, we kiezen voor een soep, sayur lodeh, en als hoofdgerecht rendang ayam, een kipgerecht. Daarnaast zullen we eigen kroepoek en sambal maken en als bijgerecht kering tempe, een gerecht met gebakken tempe, noten en visjes.

We gaan direct op pad, op naar de markt! Echt vlakbij, al zou je het zelf niet vinden, ligt de lokale markt. We lopen langs allerlei kraampjes en slaan alles in. Voor thuis koop ik kleine pakketjes met een kruidenmix voor pindasaus. Als we terug zijn krijgen we een ice tea met een lokale rijstsnack, balletjes van rijst met palmsuiker en nog iets. Heerlijk
Hierna worden de schorten gepakt en worden we aan het werk gezet: snijden, roeren, luisteren en uiteindelijk even proeven. Het ruikt zo lekker, vooral de rendang. Er gaat van alles in, knoflook, chilipeper, anijs, sjallot, curcuma, cardamom, kip, kokosmelk, korianderzaad en vast nog meer.

We koken zwarte rijst met witte zodat er paarse rijst ontstaat, hoe leuk :D
We bakken de kroepoek, ik wist niet dat dat kleine harde schijfjes zijn die als je ze in de olie gooit opzwellen tot de kroepoek die wij kennen! Tot slot maken we onze eigen sambal, bakken we de tempe met de zoute kleine visjes (ze zijn heel zout, je ziet hele kleine oogjes zitten) Ik laat me niet kennen en proef als enigste deze combi van tempe, nootjes en visjes. Het smaakt heerlijk en ik leef 8 uur later nog steeds. Ondertussen kookt de soep met tofu, spinazie en nog meer ingrediënten.
Als het klaar is ziet het er uit als een plaatje en we vallen aan. Er blijft best veel over en gek genoeg ben ik de enige die ingaat op het aanbod om een doggybag mee te nemen :’)

Ondertussen appt Bjorn dat hij bij een restaurant verderop zit en nadat ik afscheid heb genomen en het kookboek van de kok gekocht heb. Er staan superveel recepten in met daarbij leuke anekdotes over en van de vrouwelijke kok. De plek waar ik dit alles gedaan heb heet Viavia, dit is een keten die op meerdere plekken in de wereld zit en onder andere een guesthouse maar ook verschillende alternatieve, kleinschalige activiteiten aanbiedt. Daarbij dragen ze een boodschap uit die leidt tot meer bewustwording van de schade die mensen de wereld aandoen. Erg boeiend allemaal en op de muur staat: There is no planet B.
Ik vind hem pakkend.

Bjorn zit ondertussen aan wat westers eten en moet van mij toch even de gerechten proeven. Hij is helaas niet overdonderd maar moet toegeven dat dit toch anders is dan de nasi goreng aan de weg…
Hierna gaan we terug naar het guesthouse en duiken het zwembad in, het is vandaag ook weer erg heet. Bjorn heeft voor vanmiddag een hot stone massage gereserveerd, nu we nog in de gelegenheid zijn nemen we het er maar van. Morgen zitten we de hele dag in de auto en de dag erna beklimmen we de Bromo vulkaan…

Onze was kunnen we ophalen en mijn tas ruikt weer fris en fruitig. De massage is weer verbluffend lekker en we blussen af met een verse ananas juice. Wat een leven
’s avonds staat in het teken van pinnen, tas inpakken, boodschappen doen voor de reis morgen en lekker ontspannen hangen. We hebben een heerlijke tijd gehad in Duta guesthouse, Yogyakarta.