Krabi: mangroves en de quad
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
07 Augustus 2013 | Thailand, Krabi
Dag 24
Om zeven uur ging de wekker. Na een snel ontbijt bij de buren werden we al opgehaald door een mini- bus. Na een lange rit kwamen we aan bij het water, een meer dat een zij- iets was van de zee. Er waren heel veel mensen en wij moesten een tijd wachten. Er was een terras op het water en verschillende hutten. Na een lange tijd kregen we per tweetal een waterdichte tas om onze kostbaarheden in te bewaren op het water. Met zijn tweeën gingen we in de kajak en daar gingen we, als laatste van de groep. Wel waren we als eerste van de groep bij de mangroven.
Veel Chinese deelnemers hadden zwemvesten aan, leren zij niet zwemmen? De mangroves waren bomen waarvan de wortels boven het water uitstaken. Ze vormen een donker moerasachtig gebied gevuld met water. Om ons heen waren bergen die ook een griezelige indruk maakte. Overal om ons heen hoorde je krekels. We voeren twee uur door deze duistere wateren en kwamen na een tijd een wilde aap tegen. Hij was bij iemand op de boot gesprongen om het flesje water van degene af te pakken. Marloes wilde een foto maken, de aap hoorde geritsel: ik zag hem denken: Hoe kom ik z.s.m. op die boot waar Martine en Marloes in zitten? Ik peddelde voor mijn leven weg, geen wilde aap binnen een straal van 1 meter bij mij. Terug op het open water begon het te waaien en golven kwamen op. Het was een hele klus en ik werd helemaal nat. Weer kwamen we als eerste aan, wat zijn we toch goed. Ruime tijd later kwamen de angstige Chinezen aan.
Een klein groepje bleef over, wij en een gast uit Zweden zouden hierna nog een uur op de quad gaan, hier ATV genoemd. Maar eerst kregen we een heerlijke lunch met rijst, groente en vlees. ‘Lekkere’ oploskoffie toe, ahum. Ondertussen regende het alweer en gingen we met de auto naar een plek waar de quads stonden. We kregen een helm, een waterdichte tas en laarzen. Het aan krijgen van de quads leek de werknemers veel moeite te kosten, ze maakten een hoop lawaai en stonken. We kregen een voor een uitleg en moesten voordat we het parcours opgingen een proefrondje maken. Gelukkig had het ding vier brede banden, haha. Echt eng. Toen we met zijn allen het parcours opgingen reden we over heuvels, door kuilen en uiteindelijk een riviertje over. Ze hadden twee boomstammen over de rivier neergelegd waarbij je je banden zodanig moest plaatsen dat je erover heen reed. Ik vond het doodeng, hoe lang nog????
Na een tijdje ging het wat beter en kon ik er wat meer van genieten. Ondertussen maakte Marloes allemaal blije actiefoto’s terwijl ik zichtbaar niet goed durfde te ontspannen. We werden hartstikke vies, overal modder. Helaas vielen veel quads regelmatig uit en moesten er twee draadjes tegen elkaar aan worden gehouden. In beste staat waren ze niet.. terug over de rivier ging het mis. Ik viel bijna in het water omdat een van de wielen tussen de boomstammen was komen te zitten. Ik moest de mannen mij en mijn quad weg laten halen om verder te kunnen. ‘hahaha’ Teruggekomen konden we onze modderlichamen afspoelen en werden we opgepikt door een busje die ons in Krabi afzette. Hier lekker gedouched, gegeten en onze plannen gewijzigd.
We gaan toch maar niet naar Railey Beach gezien het weer. Nee, we gaan naar Kanchanaburi, River Kwai. We hebben voor morgen een busticket gekocht. O nee, niet weer zo een lange reis! We hadden weer zin om even te Skypen met het thuisfront. De rest van de avond heb ik met mamma en Björn gesproken. Ook heb ik voor de laatste nacht een hotel gereserveerd vlakbij het vliegveld. Het was leuk om mamma voor het eerst echt gesproken te hebben en Thailand ervaringen te delen. Natuurlijk moesten we onze foto’s weer even veiligstellen op de meegebrachte USB. Uiteindelijk half twee naar bed gegaan.
Dag 25
Eerst uitgeslapen tot 10:15. Ik keek erg op tegen de busreis van 16:00 tot 06:00 en dan van 08:00 tot 10:00. Eerst er maar alles aandoen om de reis zo comfortabel mogelijk te maken. Lekker gedouched en haren gewassen.
Schoon haar, check. Spullen in de handbagage: sokken, vest, lange broek, lekker eten voor tijdens de reis. Nu moet het allemaal goed komen. De tassen hebben we bij ons guesthouse (K Guesthouse) laten staan. Op zoek naar het zogenaamde ‘Muslimrestaurant’ waar ze de lekkere rotipannekoekjes verkopen. Helaas was deze gesloten, net als alle restaurant die in deze gids staan.
Toen hebben we bij Lisa’s bakery verse croissants en broodjes gehaald. Wat was dat flut, wat een schijn! Alles was klef, zoet en zo niet lekker.
Daarna zijn we snel naar de overkant gerend om fruitshake, café Americano en brood te eten. Het ging weer regenen, we konden lekker binnen zitten totdat het ophield.
Daarna zijn we richting de rivier gelopen om daar te kijken en te chillen. Daar stonden allemaal werkeloze boottaxi chauffeurs die ons met de boot wilde rondvaren. Even later kwamen er zes scholieren in uniform aangelopen. Blouse, rok, witte sokken en zwarte schoenen. Jongens droegen een bruine broek. Ze vroegen verlegen in gebrekkig Engels of ze ons mochten interviewen. Direct werd de camera in ons gezicht geduwd en moesten we vertellen over onze mening over Thailand en onze afkomst. Als dank kregen we beiden een mooie kaart van Krabi. Hier hebben zij nog in het Thais van alles opgeschreven. Snel daarna kwam er weer een groepje. Zo schattig en verlegen waren deze kinderen. Na wat gokken vroegen we ze hoe oud ze waren, ze waren 15! Die meisjes leken echt 13, zo onschuldig. Wat een wereld van verschil met Nederlandse meisjes. Hierna kwam weer een groep die vragen wilde stellen en van hen kreeg ik een leuk notitieboekje met een inspirerende tekst erop. Erg leuke ervaring om met hen te praten! Toen ze weer weg waren gegaan hebben we nog een stuk langs de rivier gelopen en gezocht naar de rots op de kaart die Marloes had gehad, en gevonden.
We hebben ook eten ingeslagen bij Seven Eleven en voordat we de bus instapten wilden we nog even wat eten. We hadden zin in yoghurt met fruit, lekker dacht ik. Mooi niet dus, de ananas smaakte naar kots en er zat meer muesli dan yoghurt in. Balend bedacht ik me dat ik over een week weer mijn eigen eten klaar kan maken. Bij ons guesthouse hebben we ons tot slot lichamelijk en geestelijk voorbereid op de busreis. We werden op tijd opgepikt. Bij een grote bus werden we afgezet en we konden instappen. Gelukkig konden we bijna voorin zitten. De chauffeur was alles behalve vriendelijk en sprak geen Engels. Na een rit van 3,5 uur moesten we ineens de bus uit. Niemand snapte waarom en we moesten onze stickers afgeven, het laatste bewijs van betaling dat we nu hadden. De tassen bleven in de bus liggen. Even dacht ik dat we genaaid werden. Na een uur mochten we de bus weer in, met enkele nieuwe reizigers. Nu verliep de rit voorspoedig en na vele standjes vond ik tussen twaalf en vijf rust.
Om zeven uur ging de wekker. Na een snel ontbijt bij de buren werden we al opgehaald door een mini- bus. Na een lange rit kwamen we aan bij het water, een meer dat een zij- iets was van de zee. Er waren heel veel mensen en wij moesten een tijd wachten. Er was een terras op het water en verschillende hutten. Na een lange tijd kregen we per tweetal een waterdichte tas om onze kostbaarheden in te bewaren op het water. Met zijn tweeën gingen we in de kajak en daar gingen we, als laatste van de groep. Wel waren we als eerste van de groep bij de mangroven.
Veel Chinese deelnemers hadden zwemvesten aan, leren zij niet zwemmen? De mangroves waren bomen waarvan de wortels boven het water uitstaken. Ze vormen een donker moerasachtig gebied gevuld met water. Om ons heen waren bergen die ook een griezelige indruk maakte. Overal om ons heen hoorde je krekels. We voeren twee uur door deze duistere wateren en kwamen na een tijd een wilde aap tegen. Hij was bij iemand op de boot gesprongen om het flesje water van degene af te pakken. Marloes wilde een foto maken, de aap hoorde geritsel: ik zag hem denken: Hoe kom ik z.s.m. op die boot waar Martine en Marloes in zitten? Ik peddelde voor mijn leven weg, geen wilde aap binnen een straal van 1 meter bij mij. Terug op het open water begon het te waaien en golven kwamen op. Het was een hele klus en ik werd helemaal nat. Weer kwamen we als eerste aan, wat zijn we toch goed. Ruime tijd later kwamen de angstige Chinezen aan.
Een klein groepje bleef over, wij en een gast uit Zweden zouden hierna nog een uur op de quad gaan, hier ATV genoemd. Maar eerst kregen we een heerlijke lunch met rijst, groente en vlees. ‘Lekkere’ oploskoffie toe, ahum. Ondertussen regende het alweer en gingen we met de auto naar een plek waar de quads stonden. We kregen een helm, een waterdichte tas en laarzen. Het aan krijgen van de quads leek de werknemers veel moeite te kosten, ze maakten een hoop lawaai en stonken. We kregen een voor een uitleg en moesten voordat we het parcours opgingen een proefrondje maken. Gelukkig had het ding vier brede banden, haha. Echt eng. Toen we met zijn allen het parcours opgingen reden we over heuvels, door kuilen en uiteindelijk een riviertje over. Ze hadden twee boomstammen over de rivier neergelegd waarbij je je banden zodanig moest plaatsen dat je erover heen reed. Ik vond het doodeng, hoe lang nog????
Na een tijdje ging het wat beter en kon ik er wat meer van genieten. Ondertussen maakte Marloes allemaal blije actiefoto’s terwijl ik zichtbaar niet goed durfde te ontspannen. We werden hartstikke vies, overal modder. Helaas vielen veel quads regelmatig uit en moesten er twee draadjes tegen elkaar aan worden gehouden. In beste staat waren ze niet.. terug over de rivier ging het mis. Ik viel bijna in het water omdat een van de wielen tussen de boomstammen was komen te zitten. Ik moest de mannen mij en mijn quad weg laten halen om verder te kunnen. ‘hahaha’ Teruggekomen konden we onze modderlichamen afspoelen en werden we opgepikt door een busje die ons in Krabi afzette. Hier lekker gedouched, gegeten en onze plannen gewijzigd.
We gaan toch maar niet naar Railey Beach gezien het weer. Nee, we gaan naar Kanchanaburi, River Kwai. We hebben voor morgen een busticket gekocht. O nee, niet weer zo een lange reis! We hadden weer zin om even te Skypen met het thuisfront. De rest van de avond heb ik met mamma en Björn gesproken. Ook heb ik voor de laatste nacht een hotel gereserveerd vlakbij het vliegveld. Het was leuk om mamma voor het eerst echt gesproken te hebben en Thailand ervaringen te delen. Natuurlijk moesten we onze foto’s weer even veiligstellen op de meegebrachte USB. Uiteindelijk half twee naar bed gegaan.
Dag 25
Eerst uitgeslapen tot 10:15. Ik keek erg op tegen de busreis van 16:00 tot 06:00 en dan van 08:00 tot 10:00. Eerst er maar alles aandoen om de reis zo comfortabel mogelijk te maken. Lekker gedouched en haren gewassen.
Schoon haar, check. Spullen in de handbagage: sokken, vest, lange broek, lekker eten voor tijdens de reis. Nu moet het allemaal goed komen. De tassen hebben we bij ons guesthouse (K Guesthouse) laten staan. Op zoek naar het zogenaamde ‘Muslimrestaurant’ waar ze de lekkere rotipannekoekjes verkopen. Helaas was deze gesloten, net als alle restaurant die in deze gids staan.
Toen hebben we bij Lisa’s bakery verse croissants en broodjes gehaald. Wat was dat flut, wat een schijn! Alles was klef, zoet en zo niet lekker.
Daarna zijn we snel naar de overkant gerend om fruitshake, café Americano en brood te eten. Het ging weer regenen, we konden lekker binnen zitten totdat het ophield.
Daarna zijn we richting de rivier gelopen om daar te kijken en te chillen. Daar stonden allemaal werkeloze boottaxi chauffeurs die ons met de boot wilde rondvaren. Even later kwamen er zes scholieren in uniform aangelopen. Blouse, rok, witte sokken en zwarte schoenen. Jongens droegen een bruine broek. Ze vroegen verlegen in gebrekkig Engels of ze ons mochten interviewen. Direct werd de camera in ons gezicht geduwd en moesten we vertellen over onze mening over Thailand en onze afkomst. Als dank kregen we beiden een mooie kaart van Krabi. Hier hebben zij nog in het Thais van alles opgeschreven. Snel daarna kwam er weer een groepje. Zo schattig en verlegen waren deze kinderen. Na wat gokken vroegen we ze hoe oud ze waren, ze waren 15! Die meisjes leken echt 13, zo onschuldig. Wat een wereld van verschil met Nederlandse meisjes. Hierna kwam weer een groep die vragen wilde stellen en van hen kreeg ik een leuk notitieboekje met een inspirerende tekst erop. Erg leuke ervaring om met hen te praten! Toen ze weer weg waren gegaan hebben we nog een stuk langs de rivier gelopen en gezocht naar de rots op de kaart die Marloes had gehad, en gevonden.
We hebben ook eten ingeslagen bij Seven Eleven en voordat we de bus instapten wilden we nog even wat eten. We hadden zin in yoghurt met fruit, lekker dacht ik. Mooi niet dus, de ananas smaakte naar kots en er zat meer muesli dan yoghurt in. Balend bedacht ik me dat ik over een week weer mijn eigen eten klaar kan maken. Bij ons guesthouse hebben we ons tot slot lichamelijk en geestelijk voorbereid op de busreis. We werden op tijd opgepikt. Bij een grote bus werden we afgezet en we konden instappen. Gelukkig konden we bijna voorin zitten. De chauffeur was alles behalve vriendelijk en sprak geen Engels. Na een rit van 3,5 uur moesten we ineens de bus uit. Niemand snapte waarom en we moesten onze stickers afgeven, het laatste bewijs van betaling dat we nu hadden. De tassen bleven in de bus liggen. Even dacht ik dat we genaaid werden. Na een uur mochten we de bus weer in, met enkele nieuwe reizigers. Nu verliep de rit voorspoedig en na vele standjes vond ik tussen twaalf en vijf rust.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
